Wat was het echte leven in het Wilde Westen

Velen van ons houden van westerns. Denk aan het lied uit de film "The Man from the Capuchin Boulevard": "Maar waarom houd ik van een cowboy? Een cowboy is een held van magische dromen ...". Waren deze helden in het echte leven zo romantisch?

Gebrek aan voorzieningen, dagen en weken zonder bad, wonen in krappe kamers - dit alles is een leven vol onaangename geuren, constante ziekten en gebrek aan hygiëne. Dit is het leven van een cowboy.

We moesten slapen op bedden van stro en hooi. "Beddengoed" veranderde niet vaak. Als gevolg hiervan moest de cowboy de onvermijdelijke buren - luizen en andere insecten - verdragen. Rose Pender, die het Amerikaanse Westen van 1883 tot 1888 bezocht, herinnerde zich later in haar boek op een avond toen ze probeerde te slapen: "Er waren zoveel insecten en bloedzuigende insecten dat ik helemaal niet sliep."

Schoon water was een probleem in het Wilde Westen. Vliegen en andere insecten zweefden vaak over stilstaand water. Regenwater werd opgevangen in tanks, vaak stof, vuil kwam daar. Om water te besparen hebben mensen afgezien van afwassen en wassen. Terwijl ze een bad namen, wasten hele gezinnen zich in hetzelfde water.

Kampeer in de buurt van de ranch. 1902 jaar

Frank Clifford en John Francis Wallace vertelden in memoires over hoe Mexicaanse vrouwen hun haar wasten met zeep gemaakt van een yuccaplant. Na hem was het haar zacht en schoon. Kolonisten maakten zeep van dierlijk vet. Er zijn kaarsen van gemaakt. Huiszeep was hard en veroorzaakte vaak huidirritatie.

Lichaamsgeur werd als een natuurlijk onderdeel van het leven beschouwd. Bovendien geloofden mensen dat netheid de poriën opent en daardoor kwetsbaar maakt voor bacteriën en ziektekiemen. Dat wil zeggen, hoe minder je baadt, hoe gezonder je leeft.

Er waren geen tandenborstels, pasta's of tandartsen. Kappers en smeden hebben alle problemen met tanden opgelost. Ze namen een slechte tand met een tang. Pijnstillers serveerden goede whisky. Tandenborstels waren aanwezig bij enkele grote stagecoach-stops. Ze waren openbaar. Tanden poetsten voorbij. Speciale messen werden aan de tandenborstels bevestigd om voedselresten tussen de tanden te verwijderen. Ook gebruikelijk.

Bars in het Wilde Westen hadden geen stoelen. Het was voldoende om pijpen of rails eronder te leggen, waarop je op je voeten kon leunen. In de buurt was een spuug en een handdoek om zijn mond af te vegen.

Een ander probleem is stof. Haar aanwezigheid was alomtegenwoordig. Stofstormen en sterke winden bedreigden vee, vernietigden gewassen en vervuilde huizen.

Sarah Raymond Herndon, een jong meisje dat rond 1860 rond Montana reist, schreef er zo over: "Stof is verschrikkelijk! Het lijkt op sommige plaatsen tot de knie diep. Ik heb het nog nooit zo erg gezien. Stof zat op onze gezichten. We twintig mijl ging voorbij en stopte om het kamp op te zetten voor de nacht. Na enige tijd waren alleen de gaten in de plaatsen waar de ogen, neus en mond zichtbaar moesten zijn op de gezichten van onze jongens. "

Omdat wassen en afwassen plaatsvonden in hetzelfde water dat werd gebruikt om te drinken, waren cholera-epidemieën onvermijdelijk. Een van deze in het midden van de 19e eeuw eiste duizenden levens onder mormoonse expats. Ze beschouwden haar als Gods straf en als een test van het geloof. Maar gevaarlijker was pokken. Ze heeft veel indianen vermoord.

Nou, om te overleven, moet elke man een wapen hebben. Niemand zal met iemand praten die geen veulen heeft.

Welnu, "de cowboy is de held van magische dromen"?