"Reisblogger" Vasily Polenov: waar hij was, wat hij zag, wat verrast

In 1872 ging hij als gepensioneerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten opnieuw op een Europese reis. Deze keer bezocht de kunstenaar Florence, Napels, Rome, Venetië, Wenen, München. Hij bleef lang in Parijs. Tussen de zaak schilderde hij daar het schilderij "De arrestatie van de gravin d'Etremont." Dan krijgt hij de titel academicus voor haar. Op uitnodiging van zijn vriend I.E. Repin ging hij hem bezoeken in Normandië.

Het lot van Polenov is bewogen. Op 32-jarige leeftijd neemt hij deel aan de Servisch-Montenegrijns-Turkse oorlog in 1876. Ja, neem niet alleen deel, maar ontvang bestellingen en medailles. Hij ontvangt de zilveren medaille "For Courage", de gouden order "Such a Cross" en het "Certificate of Courage".

In de vroege jaren 1880 ging Vasily Dmitrievich op expeditie naar het Midden-Oosten. Hij is geïnteresseerd in bijbelplaatsen - Istanbul, Palestina, Syrië, Egypte. Van daaruit brengt hij een groot aantal schilderijen uit de natuur. Dan zal hij naar Italië komen en daar zijn "Christus en de zondaar" opschrijven.

Polenov openbaarde zich niet alleen als een groot kunstenaar, maar ook als een getalenteerde schrijver. We kijken door zijn dagboeken. Op 5 januari 1874, in Parijs, liet hij deze notitie achter: "Ondanks alle Parijse gemakken van het leven, is dit natuurlijk pure onzin in het buitenland om te werken!" De kunstenaar beschrijft hoe hij zich vestigde in zijn atelier, meubels kocht - stoelen, een bed, een tafel - en zonder geld achterbleef. Repin zat ook zonder geld. Ze deden niets, ze hadden niets te betalen voor het werk van zittenden. Ze waren bang dat ze zonder voedsel zouden blijven zitten.

17 februari bewondert de kunstenaar in zijn notities de uitvoering van de Fransen: "Ze hebben zoveel winkels en winkels! Galerijen en tentoonstellingen openen elke week. Er worden prachtige dingen gepresenteerd op elke. De Salon zal binnenkort worden gehouden.". Bovendien wist Polenov nog niet dat op de Salon, die hij beschreef, de eerste tentoonstelling van de impressionisten zou worden gehouden, die de hele kunstgeschiedenis zou veranderen.

Hij merkte ook onplezierige momenten op: "De Fransen hebben geen goede sigaretten. Degenen die worden verkocht, zijn vijf keer duurder dan de onze. Er is echter een goed Caporaal kruid (denk niet dat er iets ergs is, het is zwarte tabak)".

Met speciale angst bezocht hij Rafael's Madonna, dwaalde rond in oude kastelen in Duitsland, praatte met boeren, danste op het Pauline Viardot-bal in Parijs, sprak met boeren. In een van de brieven beschreef hij een oud gebruik - 'het recht van de eerste nacht'. Op een bepaalde dag, de trouwdag, werden alle bruiden die die dag getrouwd waren naar het huis van de baron gebracht. Ze kwamen om hem een ​​schuld te geven - het recht van de eerste nacht behoorde toe aan de feodale heer. Polenov schilderde toen over dit onderwerp het schilderij 'Het recht van de meester'.

Op 16 april merkte de kunstenaar in zijn aantekeningen op dat de Fransen, anders dan wij, in elke persoon in de eerste plaats proberen goede kanten te vinden, hem respecteren. "Bij ons ben je een genie en ben je extolled of onbeduidend, en dan je plaats in de vuilnisbak".

Maar we worden na onze helden van Parijs naar Londen vervoerd. Repin en Polenov, samen met een Poolse vriend, gingen daar via het Engelse Kanaal.
De kunstenaar stond helemaal op de brug van het schip en keek naar de woeste zee.

Toen hij door Engeland reisde, was hij enorm onder de indruk van de felgroene weiden "bezaaid met dikke rammen". In tegenstelling tot het democratische handelsland leek Engeland hem aristocratisch, maar koud. In Londen zag Polenov lage huizen, nauwelijks meer dan drie of vier verdiepingen, vergelijkbaar met elkaar, waarover fabriekspijpen in de verte stonden. Overal rook en roet. De straten zijn saai, vies en krom. Of ons bedrijf St. Petersburg is! Kortom, alles is somber en zakelijk.

Hij werd getroffen door de Engelse metro. Stel je een ondergrondse spoorweg voor. Treinen komen elke twee minuten aan, rijden op hoge snelheid en stoppen snel. In Engeland had Vasily Dmitrievich het moeilijk. Hij kende het Frans, maar de Britten, zelfs degenen die de Franse taal kenden, wilden op geen enkele manier de taal van de "peddelaars" spreken.

In Servië hield de kunstenaar niet van de keuken. Er is veel peper in alle gerechten! Keel scheurt Maar de Balkanvrouwen maakten een geweldige indruk. Vooral hun prachtige kleding: gekleurde sjaals, monisto's gemaakt van zilveren en gouden munten, gouden armbanden.

Maar zulke indrukken schreef hij over Jeruzalem in 1882: "Alles is in één oogopslag en hoeveel is interessant en mooi; maar het beste is het Tempelplein van Solomon, nu de Omar-moskee. Ik zag niets plechtiger dan de Eski-Sarai-heuvel in Istanbul. Olijftuinen zijn ook erg goed. Het weer in deze twee dagen waren ook bijzonder: het was de hele tijd zachte natte sneeuw, dus Jeruzalem veranderde in een Russische stad. Een boer in een schapenvacht staat en wordt gedoopt: "Godzijdank, net als de onze" ".

Dit alles wordt weerspiegeld in het werk van de kunstenaar.

Bekijk de video: Briefcase Joe: Eminem Teaches Jimmy Kimmel to Rap (April 2024).