7 echte gesprekken tussen controllers en piloten waar je om zult lachen

Vliegtuigbesturing en vluchtbesturing vanaf de grond zijn zeer verantwoordelijke en behoorlijk stressvolle beroepen. En de mensen die ervoor kiezen, moeten beslist ongelooflijk serieuze, gerichte professionals zijn. Twijfel er niet aan dat dit echt zo is. Maar naast deze belangrijke eigenschappen hebben ze nog een ding - een gevoel voor humor. En nu

Manager: "RWQ 7619, om ruis te verminderen, richt het vliegtuig 45 graden naar rechts."

RWQ 7619: "Midden, we zijn op een hoogte van 10.000 meter. Wat voor lawaai bedoel je?"

Manager: "Het geluid dat optreedt wanneer een 747 crasht in een 727"

Een piloot die heel lang wacht wanneer hij toestemming krijgt om op te stijgen: "Oh, en het zat om hier te zitten!"

Manager: "Waarschuwing, bel jezelf meteen!"

piloot: "Ik zeg dat ik het beu ben hier rond te hangen, en niet dat ik een idioot ben!"

De TN-92 slaagde er niet in om goed te remmen bij het landen. Hierdoor zou hij langer op de landingsbaan moeten bewegen.

Manager: "Probeer aan het einde van de baan scherp rechtsaf te slaan. Als het niet werkt, neem dan de snelweg 207, sla linksaf bij de kruising en terug naar de luchthaven!"

De piloot van de Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen in München wacht op toestemming om op te stijgen. Dit is wat hij hoorde:

Duitse luchtvaartmaatschappij (in het Duits): "Aarde, hoe laat kunnen we uitvliegen?"

Dispatcher (in het Engels): "Als u wilt dat ik antwoord, spreek alstublieft Engels."

Duitse luchtvaartmaatschappij (in het Engels): "Ik ben een Duits staatsburger, ik bestuur een Duits vliegtuig in Duitsland. Waarom zou ik Engels spreken?"

Vreemde stem vanuit een ander vlak (met een prachtig Engels accent): "Omdat je verloren hebt in die verdomde oorlog!"

Manager: "Western 738, opstijgen is toegestaan, we nemen contact op met een frequentie van 174.2."

Western 738: "Dispatcher, Western 738 vertrok. Ja, en toen we vertrokken, was er een soort dood dier aan het einde van de startbaan."

Manager: "Pacifik 286, je mag opstijgen, contact houden met een frequentie van 174.2. Heb je gehoord wat Western 738 zei?"

Bestuur Pacifik 286: "De Pacifik 286 gaat van start. Natuurlijk deden ze dat. We hebben onze cateraars al op de hoogte gebracht."

De luchthavencontrollers van Frankfurt staan bekend om hun harde en prikkelbare manier van dialoog. Ze zijn ervan overtuigd dat piloten hen geen vragen moeten stellen zonder een essentiële noodzaak. Dit is wat een dialoog tussen de dispatcher uit Frankfurt en de Britse piloot met de roepnaam "Bird" ooit werd gehoord door een Amerikaanse piloot.

vogel: "Midden, Bird verlaat de landingsbaan."

plot: "Ga naar Beta 3-5."

Het Britse vliegtuig bevindt zich op het hoofdspoor en begint te vertragen.

plot: "Vogel, weet je waar je heen gaat?"

vogel: 'Aarde, blijf op de hoogte. Ik zoek een uitweg.'

Aarde (met arrogant ongeduld): 'Vogel, ben je niet in Frankfurt geweest?'

Vogel (kalm): "Het gebeurde twee keer in 1944. De waarheid was toen donker en ik hoefde niet te landen."

Op een drukke dag op een Britse luchthaven raakte een Amerikaanse vliegtuigbemanning verdwaald en belandde op het pad van een ander vliegtuig. De vrouwelijke coördinator, zonder de oren van de bemanning en haar zenuwstelsel te sparen, schreeuwde ernstig dat ze het allemaal hadden verprutst en nu zal ze de consequenties van hun fout nog 100 jaar corrigeren. Ze schreeuwde luider en luider, beval hen niet te bewegen, wachtte op haar bevelen en deed wat ze bestelde tot in het kleinste detail.

Het geluid in de koptelefoons van de piloten zakte weg, ze doken in de stoelen, stemden zacht en nederig in met alles wat de coördinator tegen hen schreeuwde. En toen, na een korte stilte, verbrak een piloot van buiten de stilte: "Ummm, mevrouw, waren we toevallig getrouwd?"

Deel dit bericht met je vrienden!