Moderne cruise naar Staraya Ladoga

In de jaren zestig lanceerden Sovjet-reisbureaus twee nieuwe spraakmakende routes: de Gouden Ring rond Moskou en de Zilveren Ring rond St. Petersburg. Het geld was blijkbaar genoeg om alleen het eerste goud te promoten: Trinity-Sergius Lavra, Rostov, Suzdal, Yaroslavl ... Kokoshniki, pannenkoeken, schilderen.

De zilveren route bleef ongebroken. Hoewel de oude ruïnes in de regio Leningrad voldoende zijn. Vijf forten, twee grote kloosters, Vyborg Castle en Novgorod met Pskov zouden de route betreden.

Om ons noordelijke thuisland te verkennen, waar je zelfs in de zomer in een jas moet lopen, ging ik op een schip naar Staraya Ladoga. Het herhalen van de route van de koning Rurik, die in 862 met zijn broers op deze landen aankwam en de plaats begon te regeren, die later Rus werd genoemd.

Ik besloot erachter te komen wie de Russen waren en de connectie met deze plek te voelen.

Duizend jaar geleden gebeurde hier alles.

De huidige Staraya Ladoga is een dorp in de regio Leningrad. Er zijn veel oude hutten en verschillende cafés aan de Varyazhskaya-straat, de oudste van het land.

Oude Varangians - Zweden met rode baard geplaveide Varyazhskaya-straat. 1200 jaar geleden kwamen ze naar Staraya Ladoga, getransplanteerd van grote zee-drakars naar rivierbodems met platte bodem, gingen nog verder stroomafwaarts, beroofden de lokale bevolking, verbrandden arme dorpen en keerden vervolgens terug naar de naar hen vernoemde straat ...

Dit is de eerste hoofdstad van het oude Rusland, waar de Rurik-dynastie vandaan kwam.

Uitzicht op het fort vanuit de moestuinen aan de Ladoga-rivier.

Het fort staat aan de samenvloeiing van de rivier de Ladoga en de Volkhov. In de tijd van Novgorod Rus was het fort een van de belangrijkste steden - hier bevond zich de enige mogelijke haven, waar zeeschepen stopten die niet door de stroomversnellingen van Volkhov konden varen.

De eerste gebouwen van Staraya Ladoga - scheepsreparatiewerkplaatsen - dateren uit het midden van de achttiende eeuw. De eerste nederzetting bestond uit slechts enkele gebouwen en werd in de jaren 760 vernietigd.

Kerk van Dmitry Solunsky. Het werd voor het eerst genoemd in 1646 als een 'soevereine structuur'. Tot onze tijd heeft een herbouwde versie van 1731 het overleefd.

In 882 bouwde de profeet Oleg het eerste stenen en aarden fort, met de komst waarvan Ladoga (zo heette de stad tot 1703) veranderde van een kleine handels- en ambachtelijke nederzetting in een oude Russische stad.

Dit fort werd in 997 verwoest door de Noorse jarl Eric.

St. George-kerk. Gebouwd rond de 12e eeuw. Het wordt beschouwd als de oudste stenen structuur bewaard in het Russische noorden.

Ladoga bleef een stad tot 1703, toen Peter I New Ladoga stichtte aan de monding van Volkhov.

Het meest waardevolle in de geschiedenis van het land wordt toevertrouwd aan de jonge handen van studenten.

Ik heb lang niet gezien dat mensen met zoveel enthousiasme met scheppen zwaaiden en met emmers renden!

Opgravingen doen meer denken aan een slagveld, met de commandant en uitgeputte mensen in de loopgraven. Maar wat zijn we beu als de vraag op het spel staat: "wat is er op aarde?"

Er is een lokale legende geassocieerd met de naam Alexander Nevsky. Er wordt gezegd dat de prins vóór de slag op Lake Peipsi zijn zwaard wijdde in de kerk van St. George de Victorious in het oude fort van Ladoga. Misschien is dit wel wat de overwinning van het Russische leger heeft verzekerd.

Monument voor Rurik en profetische Oleg.

Als je Ladoga op de grond achterlaat, kun je stoppen bij het graf van de profetische Oleg. De priesters voorspelden de dood van Oleg door een paard en hij beval de mond van de vierbenige vriend ergens in de uiterwaarden van Ladoga te vinden.

Na de dood van het paard vestigde zich een giftige slang in zijn schedel, die niet graag had dat iemand op de door haar gekozen schedel liep. In 912 stierf profetisch Oleg aan een slangenbeet en zijn vrienden goten een enorme heuvel over zijn lichaam.

Duizend jaar later verbond de heuvel zich ertoe om op eigen kosten een pool te onderzoeken. Het geld was alleen genoeg om een flinke put in het midden van de heuvel te graven.

En toen hij de begraafplaats niet bereikte, verliet de Pool de opgraving en verhuisde naar zijn historische thuisland. Wat zich onder de graaflijn bevindt, is nog onbekend.