Farm in the ocean: hoe zeewier te kweken

De wereldwijde visindustrie verschuift geleidelijk naar de kunstmatige teelt van zeedieren en planten die mensen eten. Als in de zeeën van ons land algen traditioneel worden geoogst in hun natuurlijke habitat, dan in de landen van Zuidoost-Azië, waar de schaal van consumptie van zeevruchten meerdere malen hoger is dan in eigen land, zijn ze lang geleden overgeschakeld naar de teelt van algen op speciale boerderijen. Dit is winstgevender dan de productie op volle zee vangen en het resultaat is voorspelbaarder.

Laminaria, een vertegenwoordiger van bruine algen, is bij veel inwoners van ons land bekend onder de naam zeekool. De meest populaire is Japanse kelp en suikerkelp. Maar het blijkt dat daarnaast andere vertegenwoordigers van deze klasse planten ook worden geconsumeerd: undaria cirrus, fucus algen, eetbare alaria, macrocystis. Boeren verzamelen wilde exemplaren van de gewenste algensoort en isoleren vervolgens sporen voor kieming en verdere verspreiding. Welnu, dan gebeurt alles zoals op een gewone landbouwboerderij, met het enige verschil dat huisdieren niet zo'n zorg nodig hebben als hun broers, groeiend in het veld.

Laminaria is een koudeminnende plant die zeewater prefereert met een temperatuur van +8 tot +15 graden. Bij hogere temperaturen stopt het op natuurlijke wijze te reproduceren. Van zaailingen tot het oogsten van kelp duurt 2 jaar. In ons land, in de jaren 60 van de vorige eeuw, werden experimenten uitgevoerd met de teelt van zeekool (kelp) in een van de baaien van de Barentszzee. Speciale houten cellen werden in het water neergelaten, waarop gezonde bruine algen groeiden en zich perfect ontwikkelden. Ondanks het feit dat de experimenten succesvol waren, produceren ze in Rusland voornamelijk wild groeiende kelp. Hoewel er een aantal ondernemingen in het Verre Oosten zijn die zich bezighouden met de kunstmatige teelt van zeewier.

Naast bruine algen worden ook rode en groene algen geconsumeerd. In Japan is nori erg populair - een vertegenwoordiger van rode algen en ulva, groene algen, beter bekend als zeesalade.

Laminaria en andere soorten eetbare algen worden met succes gekweekt voor de kust van Japan, Korea en China. Fans waarderen zeewierproducten vanwege hun hoge gehalte aan vitamines, mineralen en antioxidanten. De populariteit van algenaquacultuur neemt elk jaar toe en soortgelijke boerderijen zijn al aan de andere kant van de planeet verschenen - in de VS. Experts zijn er zeker van dat het kweken van bruine algen een grote toekomst heeft. Ze worden niet alleen in de voedingsindustrie gebruikt, maar ook in cosmetica, medicijnen en fungeren als additieven voor de belangrijkste voeding op veehouderijen. Bovendien kunnen ze worden gebruikt als grondstof voor de productie van biobrandstoffen en overtreffen ze in hun effectiviteit zelfs de beroemde plantaardige analogen - soja en koolzaad.

Bekijk de video: Zeewier kweken & prauwenwerf (Mei 2024).