Ozongaten: waarom verdwenen ze niet na het verbod op koudemiddelen?

De ozonlaag van de aarde is de accumulatie van atmosferisch ozon boven het oppervlak van de planeet op een hoogte van 15 tot 25 kilometer. Deze laag vertraagt ultraviolette straling, schadelijk voor alle levensvormen.

Interessant is dat de hoeveelheid ozon niet het hele jaar door constant is, en ook varieert in de equatoriale en polaire breedtegraden van onze planeet. Grote hoeveelheden ozon worden gevormd in de stratosfeer boven de tropen en gematigde breedtegraden als gevolg van fotochemische reacties. Vervolgens wordt ozon getransporteerd naar hogere breedtegraden, waar de maximale concentratie wordt waargenomen in het voorjaar. Maar in de zomer, onder invloed van een grote hoeveelheid zonlicht, die wordt geassocieerd met het begin van een polaire dag, vinden de vernietiging van ozonmoleculen en het dunner worden van de ozonlaag plaats. Als gevolg hiervan worden de zogenaamde ozongaten gevormd. Tegelijkertijd betekenen ozongaten niet de volledige afwezigheid van ozon, ze impliceren alleen een significante afname van de concentratie.

Wetenschappers maken zich zorgen over de vernietiging van de ozonlaag in de tweede helft van de 20e eeuw, toen een enorm ozongat werd geregistreerd over het grondgebied van Antarctica. Op basis van laboratoriumonderzoek door Amerikaanse wetenschappers werd een hypothese gedaan over de antropogene oorsprong van ozongaten. Freon (chloorfluorkoolwaterstoffen), die in koelapparatuur werden gebruikt, kreeg de schuld voor hun uiterlijk. In 1987 werd het Montreal Protocol ondertekend, wat een verbod op het gebruik van koelmiddelen en de wereldwijde vervanging van alle koelkasten en airconditioners in overeenstemming met de nieuwe normen inhield.

Het Protocol van Montreal kondigde de datum aan voor de volledige verdwijning van ozongaten als alle maatregelen werden genomen - 2010. Maar het wonder gebeurde niet. Ozongaten in de poolgebieden van onze planeet blijven tot op de dag van vandaag voorkomen, waardoor twijfel wordt getrokken over de antropogene hypothese van hun vorming ...

Nog niet zo lang geleden stelden Russische wetenschappers van de Siberian Federal University (Krasnoyarsk) hun theorie voor over het optreden van ozongaten in de poolgebieden van het noordelijk halfrond. Ze analyseerden gegevens over atmosferische ozon sinds 1978, en compileerden ook digitale kaarten van seizoensgebonden veranderingen in ozonconcentratie. De gegevens verkregen door Krasnoyarsk-experts vormden de basis van de dynamische theorie van het optreden van ozongaten. Het bleek dat de jaarlijkse bewegingen van ozonmassa's van nature van aard zijn en meer worden geassocieerd met mondiale processen in de atmosfeer van de planeet dan met antropogene effecten van de menselijke beschaving.