Waarom zijn 's werelds snelste middelgrote dieren?

Het scorebord van de snelst levende wezens op aarde is behoorlijk divers. Er is een cheetah in de discipline "landsprinter", een slechtvalk voor de snelste vlucht en een marlijn, die gemakkelijk de meerdere Olympische zwemkampioen Michael Phelps in het water kan inhalen. Maar tegelijkertijd hebben alle dieren in hun serie gemiddelde maten: er zijn katten meer (en minder) cheeta's en vogels van verschillende parameters, en de vissen komen klein en enorm over (vraag een visservriend, hij zal het vertellen). Wat is het geheim?

Het draait allemaal om spieren

Logischerwijs moeten de snelsten opvallen door hun grootte. Of om de grootste te zijn, omdat ze meer spieren hebben. Duitse wetenschappers raakten geïnteresseerd in deze paradox en bestudeerden 474 soorten levende wezens die over de hele planeet rennen, zwemmen en vliegen. De massa van deze dieren varieerde van 30 mcg tot 100 ton, maar de "gemiddelde" waren nog steeds de snelste.

Ervan uitgaande dat dit feit mogelijk verband houdt met het basiskenmerk van de fysica en biologie van levende organismen, hebben wetenschappers een reeks onderzoeken uitgevoerd en geconstateerd dat het gaat om de snelheid waarmee energie eindigt in de cellen van snelle spiervezels.

Beter minder, maar beter.

Het resulterende model beantwoordt alle vragen over het snelheidsverschil afhankelijk van de grootte. Het kan worden toegepast op de inwoners van alle klimaatzones en continenten op water, land en in de lucht. Bovendien beschrijft het de verdeling van snelheid over uitgestorven dieren, zoals dinosaurussen.

Inderdaad, tyrannosauriërs met al hun formidabiliteit en indrukwekkende afmetingen liepen langzamer dan Velociraptors. Met behulp van het ontwikkelde model suggereerden wetenschappers dat een dinosaurus met een gewicht van 6 ton nauwelijks een snelheid van 27 kilometer per uur zou halen. Dus een goed gemotiveerde persoon van gemiddelde grootte kan goed aan hem ontsnappen.