Genetische kwetsbaarheid: hoe nauwe verwantschap de cheeta-populatie zal beïnvloeden

Ondanks het feit dat cheeta's onovertroffen jagers en de snelste grondwezens zijn, hebben ze één zwak punt. Dit is genetica. Het blijkt dat cheeta's erg kwetsbaar zijn en dat alle pogingen om hun populatie te herstellen niet tot significante resultaten leiden. Zoals wetenschappers hebben kunnen achterhalen, zijn alle vertegenwoordigers van deze soort die vandaag op aarde leven, zeer nauwe verwanten, wat een negatieve invloed heeft op de genetische diversiteit van de populatie en het overleven van de soort.

Cheeta's zijn vrij wijdverbreid in de uitgestrektheid van Afrika en komen ook voor in Azië. Maar ondanks het enorme bereik zijn hun aantallen overal, met uitzondering van Botswana, extreem laag. Volgens de gegevens van 2016 is het aantal van dit roofdier binnen 7.000 individuen, en de Aziatische ondersoort staat op uitsterven, omdat er in Iran - de laatste toevluchtsoord voor de ondersoorten - er niet meer dan 50 over zijn. En dit ondanks het feit dat de soort overal onder is bescherming, en in Afrika zijn er verschillende kinderdagverblijven die gespecialiseerd zijn in het grootbrengen van kittens die zonder ouders zijn achtergelaten en die zorgen voor gewonde volwassen cheeta's, die ze aanpassen aan de natuurlijke omstandigheden en proberen terug te keren naar de wilde wereld.

Volgens deskundigen is een van de redenen voor de lage abundantie van de soort de genetische kwetsbaarheid. Een internationaal team van biologen, geleid door wetenschappers uit St. Petersburg, heeft het genetische materiaal van verschillende cheeta's die in verschillende delen van Afrika wonen, geanalyseerd. Maar ondanks de territoriale verdeeldheid valt hun genetisch materiaal samen met 90%, en in sommige gevallen bereikte dit cijfer 99%. Hoogstwaarschijnlijk zijn alle bestaande cheeta's zeer naaste bloedverwanten, wat de toestand van de hele bevolking negatief beïnvloedt.

Specialisten merken het lage overlevingspercentage van cheetah-welpen op, wat mogelijk te wijten is aan genetische nabijheid. Cheeta's hebben bovendien een zwakke immuniteit en zijn erg kwetsbaar voor een aantal ziekten, wat niet kenmerkend is voor andere katten. Het wordt ook geassocieerd met nauw verwante bindingen en een lage verscheidenheid aan genen die verantwoordelijk zijn voor de immuuntoestand van het lichaam. Volgens biologen ontstond zo'n triest beeld omdat cheeta's twee keer tijdens hun evolutie het 'knelpunt' passeerden - de toestand van een populatie wanneer haar populatie tot een kritiek niveau wordt teruggebracht en tot een lage genetische diversiteit leidt. Helaas is er geen uitweg uit deze situatie, omdat het niet mogelijk is om de diversiteit van genen te vergroten. Wetenschappers kunnen alleen observeren en alles doen wat mogelijk is om de resterende cheeta's te redden.