Terug naar de toekomst: Waarom schepen windenergie hergebruiken

In de eerste helft van de 20e eeuw realiseerden ingenieurs en reders zich dat zeilschepen niet langer konden concurreren met schepen uitgerust met motoren. Zo kwam het tijdperk van zeilschepen ten einde, dat windenergie gebruikte om te bewegen en niet kon concurreren in snelheid en wendbaarheid met nieuwe generatie schepen. Maar moderne milieu-realiteiten hebben ingenieurs gedwongen opnieuw aandacht te besteden aan het gebruik van windenergie voor de uitvoering van zeevracht.

Volgens deskundigen heeft de wereldwijde handelsvloot ongeveer 50.000 schepen die behoren tot verschillende landen van de wereld. Natuurlijk laten olietankers en containerschepen die de uitgestrekte oceanen ploegen niet zoveel vervuilende stoffen in de lucht als industriële ondernemingen of thermische centrales, maar milieuactivisten hebben daar recent ook aandacht aan besteed. De Internationale Maritieme Organisatie onder auspiciën van de Verenigde Naties roept bijvoorbeeld op om de uitstoot van het zeevervoer tegen 2050 met 50% te verminderen. Volgens ingenieurs kan windenergie concurreren met stookolie en andere fossiele brandstoffen. Maar natuurlijk moet je niet wachten op de massaproductie van oude zeilschepen: roterende zeilen komen de arena binnen.

De werking van de turboparus is gebaseerd op het Magnus-effect. Wanneer de cilinder roteert, stromen er zijwindstromen omheen, en als resultaat wordt een kracht gegenereerd die loodrecht op de hoofdrichting van de luchtstroom wordt gericht en het schip naar voren duwt. Het gebruik van luchtstromen bespaart brandstof en vermindert bijgevolg de hoeveelheid verontreinigende emissies in de atmosfeer.