Ruimtepuin - het grootste probleem van de ontwikkeling van de ruimte nabij de aarde

In oktober vierde de mens de 60ste verjaardag van het begin van de verkenning van de ruimte. De eerste kunstmatige aardesatelliet werd op 4 oktober 1957 gelanceerd door de USSR. Elk jaar groeit het aantal lanceringen in de ruimte, steeds meer satellieten van over de hele wereld draaien rond de aarde en zenden waardevolle informatie uit. Het moderne leven is zonder hen al ondenkbaar. Telefooncommunicatie, televisie, weersbewaking, de werking van het navigatiesysteem, veiligheidsdiensten van veel landen - dit alles hangt af van het werk van kunstmatige aardse satellieten. Interplanetaire satellieten en ruimtevaartuigen worden regelmatig gelanceerd in het International Space Station (ISS). Maar elk jaar wordt het voor specialisten steeds moeilijker om de geschatte vliegbaan van een andere raket of satelliet te berekenen. En de reden hiervoor is het zogenaamde ruimtepuin dat zich rond onze planeet heeft opgehoopt.

Volgens onderzoekers zijn bij de vorming van ruimtepuin tegenwoordig leidende ruimtemachten leidend: Rusland, de VS en China. En zelfs een strikt account wordt bijgehouden door de eigenaren van deze onnodige technische residuen. Er staan bijvoorbeeld meer dan 6.000 objecten achter Rusland, ongeveer 4.600 boven de Verenigde Staten en China heeft meer dan 3.700 onnodige delen in de ruimte achtergelaten.

Natuurlijk maakt de wereldwetenschappelijke gemeenschap zich al lang zorgen over het probleem van de verwijdering van ruimteafval. Er zijn genoeg manieren om het probleem op te lossen: van zeer wetenschappelijke ontwikkelingen tot opties die lijken op Hollywood-fantasieën. Maar de situatie wordt gecompliceerd door de hoge kosten van deze maatregelen en de lage efficiëntie. Momenteel is de ontwikkeling van een speciaal ruimtevaartuig aan de gang, dat zich zal bezighouden met de inzameling van groot afval in de ruimte. Maar wat te doen met kleine fragmenten, moeten wetenschappers nog beslissen.

En terwijl de mensheid zijn aanwezigheid in een baan om de aarde verhoogt, blijft zich daar technogene afval vormen. Het lijkt ongelooflijk, maar in slechts 60 jaar zijn we erin geslaagd om de ruimte rond onze planeet zo te transformeren dat het een bedreiging voor onszelf vormt.