People-shadows, overtuigingen en archetypen: hoe ze de menselijke schaduw eerder waarnamen

De mythologie gewijd aan de krachten van licht en duisternis heeft een lange geschiedenis van studie. Er zijn echter enkele onderwerpen waar nog niet zoveel over is gesproken. Bijvoorbeeld de geschiedenis van schaduwen. De schaduw van een persoon is veel belangrijker dan het op het eerste gezicht lijkt.

Roemeense heksen gebruikten vaak poppen in hun riten. Met hun hulp hoopten ze de menselijke conditie te beïnvloeden. Men geloofde dat door de schaduw te beschadigen, dit de eigenaar slecht kon worden aangedaan. Middeleeuwse verhandelingen betoogden dat door een schaduw te vernietigen, men een ongewenste persoon kwijt kan.

In onze taal zijn er veel uitdrukkingen en uitdrukkingen geassocieerd met dit concept. Bijvoorbeeld dit: "Bang voor je eigen schaduw." Wie moet er bang voor haar zijn? Deze uitdrukking bestaat al sinds de oudheid in de taal. De ouden geloofden dat de schaduw van de mens zijn beschermer is. Het beïnvloedt dus zijn lot en toestand.

Sommige middeleeuwse werken interpreteerden de betekenis van schaduw op verschillende manieren. Mystici beweerden dat demonen bang zijn voor mensen, maar vooral dat ze bang zijn voor krachtige schaduwen. Tussen schaduwen en mensen is er volgens hen een aanzienlijk verschil. Als mensen niet kunnen bestaan zonder schaduw, dan zijn de schaduwen heel goed in staat om voor altijd te leven, zelfs na de dood van mensen.

Elke schaduw heeft zijn eigen kracht en sterkte. In de oudheid geloofde men dat wanneer vertegenwoordigers van de onderwereld de ziel van een persoon kwamen oppikken, ze eerst en vooral overeenstemming moesten bereiken over zijn schaduw. Als de schaduw hen weigerde, dan vertrokken ze met niets.

In de verhandeling van de Nederlandse anatomist Fryderyk Ruysch Opera Omnia is een van de delen volledig gewijd aan schaduwen.

De oprichter van een van de eerste anatomische musea in Europa beweerde dat de schaduw die substantie is die bestaat tussen de wereld van de doden en de levenden, tussen goed en kwaad. Een schaduw beschermt een persoon tegen de aanval van demonen en andere bovennatuurlijke wezens. Bovendien doet hij dit tijdens het leven van een persoon en na zijn dood.

De ouden onderscheiden duidelijk de wereld van schaduwen, de wereld van engelen en de wereld van demonen. Ze bestaan op de grens tussen goed en kwaad, behouden het evenwicht, maar kunnen de hemel, hel of het vagevuur niet betreden.

In de mythologie zijn er verwijzingen naar de "schaduwmensen", of met andere woorden, naar de "schaduwmensen". In de regel worden ze gezien met perifeer zicht. Ze kunnen verschillende vormen van dieren of mensen aannemen, van vorm of locatie veranderen.

Dergelijke fenomenen worden weerspiegeld in de overtuigingen van veel mensen. Onder de Chuvash-mensen wordt deze aandoening "Wupar pusat" genoemd. Wupar (ook Wubar) is een van de demonen van de Chuvash-mythologie. Het fenomeen wordt gekenmerkt door een oorzaakloze aanval van angst en verstikking, evenals een gevoel van iemands constante aanwezigheid. Als dit voor het slapengaan zou gebeuren, dan zouden mensen een mes of een bijl onder het kussen leggen.

Vanuit wetenschappelijk oogpunt is dit te wijten aan het feit dat het menselijk brein soms beelden in de perifere gezichtszone verkeerd interpreteert.

Grote aandacht werd besteed aan de schaduw van de filosoof en psychoanalyticus Carl Gustav Jung. Hij geloofde dat er individuele schaduwen en collectief zijn. Bovendien is de schaduw de donkere kant van de persoon zelf. De aanwezigheid ervan herkennen is de eerste stap naar zelfkennis. Hij bedacht de term in de psychologie. Schaduw, vanuit het gezichtspunt van Jung, is iets dat we zelf niet leuk vinden, en daarom streven we ernaar om de donkere kanten van onze ziel diep in het onbewuste te drijven. De kracht van de schaduw is de kracht van het onbewuste, en het bestaat uit het feit dat we ons eigen handelen niet altijd realiseren. Dus vanuit het gezichtspunt van de psychologie leidt de schaduw een persoon.

Wetenschappers hebben herhaaldelijk geprobeerd experimenten uit te voeren en de mogelijkheid van de invloed van schaduw op een persoon te identificeren. Italiaanse onderzoekers zetten verschillende mensen tegen de zon en staken naalden in de handen van hun schaduwen. Stel je hun verbazing eens voor toen levende mensen tegelijkertijd pijn ervoeren.

Onthoud dat zelfs wanneer je alleen bent, je altijd twee bent. Probeer geen ruzie te maken met je eigen schaduw :)