Schildpadden slangen worden donkerder door vervuiling

Meestal proberen mensen en zeeslangen elkaar te ontwijken. Reptielen geven de voorkeur aan het leven in afgelegen gebieden. Ze zijn ook giftig, dus mensen zoeken ze ook niet. Maar zeeslangen met schildpadden zijn een heel ander verhaal. Ze zijn niet giftig en wonen in de buurt van steden. Bijvoorbeeld in de stad Noumea, de hoofdstad van het Franse deel van Nieuw-Caledonië in de Stille Oceaan. De nabijheid en veiligheid van deze slangen hebben ze uitstekende doelen gemaakt voor onderzoek dat al 20 jaar aan de gang is. Sommige resultaten hebben wetenschappers in verwarring gebracht.

Zorg voor hygiëne

In hun werk met deze aquatische reptielen merkten wetenschappers het verschil op tussen schildpadslangen die in de buurt van steden leefden en individuen van dezelfde soort die ver van mensen leefden. De slangen van de "stad" waren donkerder en er waren minder opvallende strepen op hun huid. Onderzoekers geloven dat vervuiling de belangrijkste reden is voor deze ongebruikelijke kleur.

Water stroomt van het riool van grote steden naar de leefgebieden van stedelijke slangen. Biologen hebben eerder waargenomen hoe milieuvervuiling de kleur van dieren verandert. Waarschijnlijk is het beroemdste voorbeeld van "industrieel melanisme" de vlinder van de Berkmot. Tijdens de industriële revolutie in Europa kreeg deze vlinder een donkerdere kleur om te passen in een nieuwe, meer vervuilde achtergrond.

Maar zeeslangen hoeven zich niet te verbergen voor iemand in een vervuilde omgeving: camouflage is belangrijk wanneer het dier stilstaat. Slangen zwemmen vaak, zwemmen door koralen. Ze hebben geen "zwarte" achtergrond nodig.

In gezelschap van duiven

Een andere versie van wetenschappers: een verandering in de kleur van de slang kan worden veroorzaakt door het feit dat de donkere melanine wordt geassocieerd met giftige sporenelementen in het lichaam van de slang. Wanneer een slang zijn huid werpt, verwijdert hij ook vervuilende stoffen in zijn lichaam. Hoe donkerder de huid, hoe meer vervuilende slangen uit hun lichaam kunnen knijpen.

Het enige voorbeeld van een dergelijke aanpassing bij gewervelde dieren in een stedelijke omgeving vóór het verhaal van slangen met schildpadden, waren duiven: deze laten donkere veren vallen en proberen ook het leven minder giftig te maken in megasteden.

Maar het feit dat slangen hebben ontdekt hoe ze kunnen ontsnappen aan stadsvuil, rechtvaardigt mensen niet: reptielen kunnen zich niet voor altijd aanpassen. Hoewel slangen zeer goed bestand zijn tegen veranderende omstandigheden, is elke aanpassing beperkt. Daarom blijven wetenschappers alarm slaan.