Geschiedenis en vintage foto's van kattenvleesverkopers in Londen in de vroege 20e eeuw

Voordien was het beroep van een katenslager gebruikelijk in Londen en andere grote steden vanaf het midden van de 19e eeuw tot de jaren 30 van de vorige eeuw. Als je dacht dat deze mensen kattenvlees verkochten, vergiste je je heel erg. Katachtige slagers ruilden vlees voor katten.

Halverwege de 19e eeuw begonnen handelaren van het 'nieuwe genre' zich door Londense straten te haasten. Ze liepen van deur tot deur en boden voedsel voor katten en honden. Kortom, verkopers van kattenvlees verkochten paardenvlees verkregen door het slachten van te oude of zieke paarden die hun werk niet meer konden doen in de metropool.

Victor Mayhew, een Victoriaanse socioloog, suggereerde dat er in 1861 in Londen ongeveer duizend verkopers van kattenvlees waren die ongeveer 300.000 katten dienden. Over het algemeen was er voor elk huis in Londen waar de kat woonde (of zelfs meerdere) één leverancier. Elke "katenslager" liep altijd op een bepaalde manier en diende "zijn" huishoudens. Het uiterlijk van een dergelijke verkoper aan de horizon is altijd gekenmerkt door een verzameling hongerige muilkatten: ze wisten dat het tijd was om te eten.

Verkopers van kattenvlees waren ongetwijfeld favorieten van katten, maar niet allemaal. Naast slanke huisdieren, zijn hongerige daklozen vaak aan hen gebonden. Ze zagen helaas het onrecht van het leven in actie en durfden vaak zelfs hun rijke familieleden weg te jagen van de maaltijd met een gegrom en een dreigende blik.

Tegelijkertijd waren de geuren afkomstig van de karren van de "katenslager", die een groot aantal honden en katten van over de hele straat trokken, de bewoners van het district helemaal niet tevreden. Ontevreden buren stopten niet met klagen over stank. Men kan zich alleen maar voorstellen wat, op zijn zachtst gezegd, een eetlustvrij aroma in de lucht stond, vooral in de zomer.

Ondanks het feit dat met het begin van de 20e eeuw, Londenaren nog gekker en meer toegewijde veehouders werden, raakte het werkterrein van verkopers van kattenvlees in verval en na een paar decennia verdwenen volledig.