The Institute of Grandmothers: onder de orka's en beluga's is het ook gebruikelijk om kleinkinderen groot te brengen

Het blijkt dat niet alleen mensen het zogenaamde "instituut van grootmoeders" hebben, maar soortgelijk gedrag is gebruikelijk bij sommige zoogdieren, wanneer ouderen hun eigen nakomelingen verlaten en voor hun kleinkinderen en achterkleinkinderen zorgen. De biologen bestuderen de oorzaken van dit ongewone gedrag al meer dan een jaar, en dit is wat Britse wetenschappers van de Universiteit van Exeter weten te achterhalen.

In het wild produceren vrouwtjes die de reproductieve leeftijd hebben bereikt regelmatig nakomelingen en blijven dit doen tot de dood. Maar er zijn uitzonderingen op deze regel en wetenschappers hebben al vier soorten zeezoogdieren ontdekt waarvan het reproductieve gedrag verschilt van het standaardgedrag van de naaste verwanten.

Orka's, gemalen dolfijnen, beloega's en narwallen - dit zijn de bewoners van de zeeën, waaronder een ongewone afwijking werd opgemerkt. Volwassen vrouwtjes, nog vrij jong en gezond, weigeren zich voort te planten in plaats van nakomelingen te krijgen en te baren, en beginnen hun dochters en kleindochters te helpen hun welpen groot te brengen. Deze soorten zoogdieren leven in roedels, en in een groep zijn oudere vrouwtjes, hun vele kinderen en kleinkinderen.

Volgens biologen is een dergelijk gedrag van sommige vertegenwoordigers van de orde van tandwalvissen vanuit het oogpunt van evolutie behoorlijk gerechtvaardigd. Wanneer oudere vrouwen nakomelingen blijven produceren, wordt het een concurrent van haar eigen kinderen en kleinkinderen die in dezelfde gemeenschap wonen. En in plaats van te fokken, beginnen oudere vrouwtjes voor hun kleinkinderen te zorgen, geven ze jachtvaardigheden en helpen hun dochters de jongere generatie tegen mogelijke bedreigingen te beschermen. Met hun hulp wordt het voortbestaan ​​van de jonge generatie vergroot en wordt het veilige bestaan ​​van de hele groep gewaarborgd.

Wetenschappers vergeleken de fysiologische parameters van vrouwtjes van andere soorten tandwalvissen met die welke als 'grootmoeders' fungeren. Het bleek dat dit gedrag ook wordt geassocieerd met de structuur van voortplantingsorganen. Dus, bijvoorbeeld, op de leeftijd van 35-40 jaar, hebben vrouwelijke narwallen niet langer volwaardige eieren die leven kunnen geven en tot nakomelingen kunnen leiden, hoewel de levensduur van deze dieren 50-55 jaar is. Tegelijkertijd worden, onder andere tandwalvissen die geen 'instelling van grootmoeders' hebben, dergelijke afwijkingen niet waargenomen, ze kunnen nakomelingen tot bijna hun dood brengen. Wetenschappers sluiten niet uit dat er binnenkort nieuwe soorten zullen worden ontdekt die ook een vergelijkbare strategie gebruiken om de overleving van de hele kudde te vergroten.