Appels: waar ligt het dodelijke gevaar van het eten van je favoriete fruit

Appels zijn het hele jaar door in de winkel te vinden. Sappig, knapperig, zoet met een vleugje zuurheid en een heerlijk aroma, ze hebben veel fans over de hele wereld. Nou, vooral gepassioneerde appelliefhebbers eten ze zelfs met zaden, terecht gelovend dat ze veel gezonde elementen bevatten. Appelzaden bevatten in feite een gevaarlijke stof die, met een bepaalde hoeveelheid, ernstige vergiftiging en zelfs de dood kan veroorzaken.

In de zaden van appels, evenals in de zaden van de meeste planten, zitten veel nuttige stoffen die zijn ontworpen om de groei en ontwikkeling van een nieuwe plant na ontkieming te garanderen.

Appelzaden hebben in hun samenstelling organische jodium, waarvan de dagelijkse norm in 10 zaden zit, evenals kalium, dat nuttig is voor het cardiovasculaire systeem en de algehele gezondheid. Bovendien bevatten appelzaden plantaardige vetten, eiwitten en sucrose.

Maar een groot gevaar voor mensen, en vooral voor kinderen, zwangere vrouwen en mensen met een slechte gezondheid, is amygdaline glycoside, dat, samen met alle nuttige stoffen, aanwezig is in appelzaden. Amygdaline glycoside, of, zoals het ook wordt genoemd, vitamine B17, wordt aangetroffen in de zaden van veel steenvruchten, zoals abrikoos of pruim. Dankzij deze verbinding hebben abrikozenpitten en appelzaden een bittere smaak. Vanuit biologisch oogpunt beschermt de aanwezigheid van amygdaline glycoside in de zaden tegen het eten van ongedierte, dat wil zeggen, het is een soort natuurlijk insecticide.

Bij inname verandert het amygdaline glycoside tijdens chemische reacties in waterstofcyanide of blauwzuur. Dit zuur is het sterkste gif dat kan leiden tot ernstige intoxicatie van het lichaam en zelfs de dood. De maximale veilige dagelijkse dosis blauwzuur voor een volwassene bevindt zich in 5-6 zaden van appels en kinderen worden helemaal niet aanbevolen om ze te consumeren. Alles dat de dagelijkse norm overschrijdt, kan vergiftiging veroorzaken met karakteristieke manifestaties in de vorm van misselijkheid, duizeligheid, braken en hartkloppingen. Volgens studies is de hoeveelheid blauwzuur die dood kan veroorzaken 1 mg per 1 kilogram van het gewicht van een persoon. Om een dodelijke dosis van 50 mg te krijgen, moet een volwassene 200 appels zaden eten (dit zijn ongeveer 25-30 appels die gedurende korte tijd met zaden worden gegeten), en voor een kind zijn 50 zaden voldoende, die onmerkbaar kunnen worden opgenomen met smakelijke runetki, die genoeg zijn slechts 10-15 stuks. Onze inheemse appels, halve culturen en ranetten, waar we allemaal zo dol op zijn in de herfst, bevatten ook een gevaarlijk gif in hun zaden, dus je moet ze niet met zaden gebruiken.

Maar met een warmtebehandeling boven 75º wordt amygdaline glycoside vernietigd, dus conserven en compotes gemaakt van hele appels kunnen in onbeperkte hoeveelheden worden gegeten, zonder angst voor vergiftiging.