Luzhitsky Serviërs: de laatste inheemse Slaven van Duitsland

In het oosten van Duitsland is er een regio die etnografisch uniek is - Luzhitsa Servië of Luzhitsa. Hier wonen nog steeds de afstammelingen van de Slavische volkeren, die ooit het hele oostelijke deel van Duitsland tot aan de rivier de Elbe bewoonden. De Luzhitsky-Serviërs, die de officiële status van een nationale minderheid hebben, wisten eeuwenlang hun taal- en culturele tradities te handhaven, en door een wonder werden ze niet geassimileerd door de aangrenzende Germaanse stammen.

Luzhitsky Serviërs zijn afstammelingen van de Slavisch-Baltische Slaven die het gebied ten oosten van de Elbe in de VI eeuw vestigden. Het huisvestte de Slavische staat Samo en toen werd Plas onderdeel van de Slavische staat Groot-Moravië. Sinds de 9e eeuw maakte deze regio deel uit van de Poolse en Duitse landen, behoorde het tot de Tsjechische Republiek en Pruisen, tot het in 1871 deel werd van een verenigd Duitsland. Ondanks het feit dat tijdens de lange historische periode van de Lusatiaanse Serviërs de Germaanse volkeren omringden, slaagden ze erin hun Slavische taal te behouden.

Tegenwoordig leven Lusatian Serviërs, die ongeveer 60.000 tellen, compact in twee regio's van Duitsland. Dit zijn de Upper Puddle (land van Saksen) en de Lower Puddle (land van Branderburg). Ze spreken allemaal Duits, maar ongeveer 30.000 mensen, vooral mensen van de oudere generatie, spreken hun moedertaal. De taal Luzhitsky, die de dialecten Upper Luzhitsky en Lower Luzhitsky omvat, behoort tot de West-Slavische talen. Het dialect van Upper Luzhitsky lijkt op de Tsjechische taal, terwijl het dialect van Lower Luzhitsky naar het Pools wordt aangetrokken. Maar in het algemeen begrijpen de Lusatiaanse Serviërs, die verschillende dialecten spreken, elkaar gemakkelijk.

Plas verschillende keren in zijn geschiedenis probeerde de status van een autonome regio te verkrijgen, maar het lukte niet. De laatste keer was het in 1990, toen de Duitse federale autoriteiten Luzitsa de status van autonomie weigerden. Niettemin worden de Lusatiaanse Serviërs erkend als de nationale minderheid van het land en genieten zij de overeenkomstige rechten. In de regio zijn er Ludza culturele centra en scholen waar les wordt gegeven in de moedertaal. Luzhitsky-Serviërs zijn beroemd in heel Duitsland vanwege hun kundige vermogen om paaseieren te schilderen.