Vreemde hemellichamen: planeten die het licht verdampen en verslinden

Een van de favoriete thema's van sciencefictionschrijvers zijn allerlei buitenaardse werelden die fundamenteel verschillen van de aarde. Maar wat als we je vertellen dat er in het echte universum zulke ongelooflijke planeten zijn die, zoals ze zeggen, niet worden beschreven in een boek of in een film. We presenteren je de vijf van de vreemdste planeten, die zelfs de meest geavanceerde fans van het fantasy-genre iets zullen verrassen.

TrES-2b - een planeet die licht verslindt

Dit is de hel in de vorm van een planeet. Het is de zwartste planeet van allemaal en absorbeert 99% van al het licht dat erop valt! TrES-2b heeft geen atmosfeer en het oppervlak is slechts 5 keer koeler dan het oppervlak van de zon, dus er is een overvloed aan zee van gesmolten magma ter grootte van de aarde.

Fomalhaut b - een planeet die door het oog van Sauron gaat

Zo'n prozaïsche naam, Oog van Sauron, ontving de jonge ster Fomalhaut vanwege het ruimtepuin dat haar omringde, in samenhang waarmee ze erg lijkt op een gigantisch oog in de diepten van de ruimte. Hoe gigantisch? Ongeveer een orde van grootte groter dan ons zonnestelsel! En het is onmogelijk om je voor te stellen welke ernstige passies hier gebeuren.

Planeet Fomalhaut b, die rond een ster draait, als een kleine zeemeeuw, zwemt in een gigantische oceaan van ruimtepuin, rotsen, ijs en stof, die zo nu en dan botsen, waardoor het helderste vuurwerk ontstaat uit brandende rotsen en exploderend ijs van planetaire proporties. De tragedie van haar leven is echter zelfs anders. Het feit is dat een andere planeet, die hem constant uit de nabije omringende baan duwt, het tot zo'n vloek heeft gedoemd.

KIC 12557548 b - een verdampende planeet

De ongelukkige planeet KIC 12557548 b voor de eeuwigheid is natuurlijk in menselijke zin onderworpen aan langzame marteling door zijn eigen ster. Hier, om meer in detail uit te leggen, moet je wegkomen van literair drama en verder gaan naar de droge wetenschap. KIC 12557548 b maakt dus een volledige revolutie rond zijn ster in slechts 16 uur, en dit suggereert dat de temperatuur op het oppervlak te hoog is om er gesteente en mineralen op te laten staan. Dus hier kun je smeltende bergen, magma-rivieren en kolossale vulkaanuitbarstingen zien. Bovendien zijn deze laatste zo krachtig dat hun as letterlijk de ruimte in vliegt, of beter gezegd, het verdampt als gevolg van kosmische straling.

Kepler-36b is een planeet die om de 97 dagen verandert in een puinhoop van aardbevingen en vulkaanuitbarstingen

Er zijn twee zusterplaneten: Kepler-36b en Kepler-36c. De eerste is een kleine, goedaardige planeet, 1,5 keer zo groot als de aarde, en de tweede is een kwaadaardige tiranplaneet, een gasreus die voortdurend spot met zijn jongere zus. Beiden draaien rond één ster in het sterrenbeeld Cygnus, maar hun banen liggen zo dicht bij elkaar dat conflicten onvermijdelijk zijn. Dus op elk moment van toenadering is Kepler-36c geschikt voor Kepler-36b voor een echte uitvoering. Met zijn gigantische aantrekkingskracht veroorzaakt het een echte apocalyps door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen op het oppervlak van een klein familielid. Helaas heeft arme kerel 36b zelfs geen tijd om een pauze te nemen, zodra de vulkanen stoppen met uitbarsten, verschijnt haar mede-kwelgeest weer. En dit gebeurt om de 97 dagen, alsof het op een schema staat.

HD 189733b - een planeet waar het horizontaal uit glas regent met een snelheid van ongeveer 6500 kilometer per uur

Extern ziet HD 189733b er volkomen vredig uit, het lijkt op de aarde en is zelfs geschikt om te leven. Maar het is zo goed dat we allemaal van kinds af aan hebben geleerd dat uiterlijk bedriegt. Deze planeet is immers een dodelijke marteling in de ruimte voor alle interplanetaire reizigers. Wat is uw kans om onder een douche van gebroken glas te vallen? Dus wij denken van wel.

Hoe werkt deze zandstraalmachine op planetaire schaal? Het feit is dat haar atmosfeer gevuld is met siliciumdeeltjes die blauw licht verspreiden. Maar tegelijkertijd is er een ongelooflijk hoge temperatuur, ongeveer hetzelfde als in de mond van een vulkaan, vandaar dat siliciumdeeltjes in glas veranderen. En de planeet begint stukken van dit glas in alle richtingen te gooien met een snelheid van maximaal 6,5 duizend kilometer per uur!