De tragedie van één volk: door wiens schuld Korea in twee staten was verdeeld

Om te begrijpen hoe twee verschillende staten op het grondgebied van Korea werden gevormd, is het noodzakelijk om terug te gaan naar het einde van de 19e eeuw. In die dagen werd Korea de Grote Joseonstaat genoemd en had het dezelfde grenzen als de landen van het Koreaanse schiereiland vandaag. Omdat ze zich in de zone van economische belangen van hun machtigere buurlanden Japan en China bevonden, werden de leiders van de staat Joseon gedwongen voortdurend tussen externe krachten te manoeuvreren. Gebruik makend van de politieke en militaire zwakte van de heersende dynastie op dat moment, lanceerde het Japanse rijk een handels- en economische expansie op het schiereiland en dwong Joseon een ongelijk verdrag te ondertekenen. Dit moment kan worden beschouwd als het begin van de tragedies die zich nadien met het Koreaanse volk hebben voorgedaan.

Toen in de jaren 1890 revolutionaire onrust in het land uitbrak, wendde de Li-dynastie zich tot China voor militaire hulp. Dit was niet naar de zin van Japan, dat Joseon beschouwde als een zone uitsluitend van zijn economische belangen en zijn troepen onmiddellijk naar het grondgebied van het Koreaanse schiereiland bracht. Zo begon de volgende Chinees-Japanse oorlog (1894-1895), waarvan er een groot aantal in de geschiedenis van de vijandigheid van deze staten waren. Maar deze keer werd juist gevochten om het bezit van de staat Joseon en op zijn grondgebied. De uitkomst van de oorlog was triest: als gevolg van de nederlaag van China raakte de staat Joseon in politieke en economische afhankelijkheid van Japan.

Vertegenwoordigers van de dynastie

Maar uiteindelijk werd Korea pas in 1910 een kolonie van Japan. Dit werd voorafgegaan door de gebeurtenissen van de nu Russisch-Japanse oorlog van 1904-1905, waardoor het grondgebied van Korea werd bezet door Japanse troepen. Na het einde van de oorlog vestigde het Japanse rijk een protectoraat over het grondgebied van Korea en maakte het vervolgens zijn kolonie.

Dus in de periode van 1910 tot 1945 was Korea een kolonie van Japan. En op dat moment werd ze geleid door een Japanse gouverneur-generaal. Ondanks de industrialisatie van de economie, die werd uitgevoerd door de nieuwe regering, en aanzienlijk succes in deze richting, kan het leven van het Koreaanse volk in deze periode nauwelijks voorspoedig worden genoemd. Dit wordt welsprekend verklaard door volksopstanden en clandestiene activiteiten die worden uitgevoerd door aanhangers van de Koreaanse onafhankelijkheid. Koreanen werden onderdrukt op etnische gronden, gedwongen om Japanse namen te accepteren en Japans te leren op scholen, culturele assimilatie werd uitgevoerd. De valide bevolking werd gedwongen om in Japan te werken en mannen werden gedwongen om in het Japanse leger te dienen.

De koloniale heerschappij van Japan op het schiereiland eindigde na zijn nederlaag in de Tweede Wereldoorlog, maar het lijden van het Koreaanse volk eindigde daar niet. Volgens de voorwaarden van de Potsdam-verklaring was het grondgebied van de voormalige kolonie verdeeld over de overwinnende landen: de USSR en de VS. De rol van de Verenigde Staten in de overwinning op het militaristische Japan is erg dubbelzinnig, evenals in de nederlaag van fascistisch Duitsland. Maar hoe het ook zij, de val van twee atoombommen op de steden van bijna gecapituleerd Japan gaf de Verenigde Staten het recht om een deel van het Koreaanse schiereiland ten zuiden van de 38e breedtegraad te verlaten.

Dus het schiereiland was verdeeld in de Democratische Volksrepubliek Korea in het noorden en de Republiek Korea in het zuiden. Vóór het militaire conflict van 1950-1953 toonden de leiders van beide staten openlijk hun intenties om het land te verenigen in één Korea, uiteraard elk op eigen kracht.

Seoul is de hoofdstad van de Republiek Korea

Maar deze plannen waren niet bestemd om uit te komen, en toch bestaan de Koreaanse mensen in twee verschillende staten. Veel Koreanen hebben de mogelijkheid om hun familieleden te ontmoeten niet omdat officiële bezoeken aan een naburige staat in beide landen geldig zijn. Terwijl politieke leiders opvallende verklaringen afleggen, dromen gewone Koreanen aan beide zijden van de grens oprecht van het verenigen van hun lang lijdende thuisland.