Hoe zeehonden verschenen in het Baikalmeer

Vertegenwoordigers van de zeehondenfamilie zijn wereldwijd verspreid. Hun concentratie is vooral hoog op de noordelijke breedtegraden, omdat de levensstijl van velen van hen nauw verwant is met de ijsbedekking. Maar onder deze familie zijn er ook zoetwater zeehonden die binnenwateren met zoet water bewonen. Een van deze soorten is de ringzegel van Baikal.

Deze soort zoetwater zeehonden is alleen te vinden in het Baikalmeer, dat wil zeggen, het is endemisch. Het Baikal-zegel wordt beschouwd als een overblijfsel uit het Tertiaire tijdperk, tot op heden wonderbaarlijk bewaard gebleven. Het hoofdgebied is geconcentreerd in het noordelijke en centrale deel van het meer, en massale rookeries bevinden zich op de Ushkany-eilanden. Zeehonden voeden zich voornamelijk met kleine vissen: een golomyanka en een Baikal-stier. De groei van zeehonden duurt tot 15-19 jaar en de grootte van volwassenen bereikt 165 centimeter lang. De levensverwachting van Baikal-zeehonden is ongeveer 55 jaar. Een van de verbazingwekkende kenmerken van deze dieren is dat zeehonden onder water kunnen slapen en 20-25 minuten zonder lucht kunnen.

Zeehonden zijn heel slimme en zelfs sluwe dieren. Sommigen nemen hun toevlucht tot een interessante truc. Om zich op een handige plek aan de kust te bevrijden, slaat de zeehond flippers op het water en imiteert het geluid van een roeiboot. De bange familieleden springen in het water en de geestige grappenmaker neemt een lege plek in de zon in. Lokale vissers merken ook de vindingrijkheid van deze dieren op. Zeehonden, die vissersboten opmerken, volgen op hun hielen om te volgen waar mensen de netten leggen en eten dan de omul. Baikal-zeehonden, samen met dolfijnen, beloega's en pelsrobben zijn hoog opgeleid en nemen deel aan verschillende waterprestaties.

De naaste verwanten van de geringde zeehond in Baikal zijn geringde zeehonden die in de zeeën van de Noordelijke IJszee en aan de kust van het Verre Oosten leven, evenals zeehonden van de Kaspische Zee. Maar naar de Noordelijke IJszee vanuit Baikal meer dan 2500 kilometer. En in deze ruimte zijn er geen andere soorten zeehonden. Hoe bleek dat de Baikal-zeehonden zo ver van hun mariene familieleden waren? Er zijn twee tegengestelde standpunten over deze kwestie. Sommige wetenschappers zijn geneigd te geloven dat zeehonden in Baikal zijn aangekomen tijdens de laatste ijstijd vanuit de Noordelijke IJszee, net als de andere endemische van het meer - Baikal omul. Maar de meningen over het pad van hun migratie waren ook verdeeld. Een aantal onderzoekers gelooft dat dit de rivieren Yenisei en Angara waren, terwijl anderen geloven dat de rivier de Lena eerder uit het Baikalmeer stroomde en dat zeehonden erlangs in het meer konden komen. Maar een klein deel van de wetenschappers gelooft dat zeehonden in de zoetwaterlichamen van Eurazië verschenen en zich vervolgens in andere waterlichamen vestigden. Volgens sommige rapporten leefden zeehonden ongeveer 200 jaar geleden in het Baunteer, dat ten oosten van het Baikalmeer ligt, op het grondgebied van Buryatia. Maar de moderne wetenschap heeft nog geen bewijs van deze feiten, evenals theorieën over het verschijnen van zeehonden in Baikal. Het meest waarschijnlijke is natuurlijk het binnendringen van zeehonden uit de oceaan langs de rivieren. Eenmaal in Baikal vond ze geschikte diepzee-ruimtes, zoals in de oceaan, en een voldoende voedselvoorziening.

Ondanks de dubbelzinnigheid van het uiterlijk van deze soort in het meer, gedijt de zeehond van Baikal hier. Het verbod op de productie ervan liet het aantal personen toenemen tot 100-120 duizend. En deze schattige dieren trekken duizenden toeristen naar het Baikalmeer die de zeehond komen bewonderen, vooral op de Ushkany-eilanden in het Zabaykalsky National Park. Vooral veel Baikal-zeehonden zijn hier in juni. Als je het geluk hebt om naar Baikal te gaan, probeer dan Baikal-zeehonden te zien. Dit zal misschien de meest levendige indruk zijn van een bezoek aan het meer.