Waterreserves op de maan: hoe worden ze vernieuwd

De maan is de enige satelliet van onze planeet en het voorwerp van veel aandacht van wetenschappers. Ondanks de lange geschiedenis van de studie, de massa feitelijk en fotografisch materiaal verkregen met behulp van vliegtuigen, bevat de maan nog steeds veel mysteries en geheimen.

Een van de prioritaire gebieden is het zoeken op de maan naar zeldzame metalen en water. Het feit van de aanwezigheid van watervoorraden op het maanoppervlak is niet alleen op zichzelf interessant. Water zal nuttig zijn voor de eerste bewoners die het oppervlak van onze satelliet zullen ontwikkelen. Immers, als er een basis voor mijnbouw of een lanceerplatform voor verdere verkenning van de ruimte wordt gebouwd, komt water van pas.

Lange tijd geloofde men dat water niet op de maan kon bestaan. Dit was te wijten aan het gebrek aan atmosfeer en de zwakke aantrekkingskracht van het maanoppervlak. Op onze planeet, die wordt beschermd door de atmosfeer, worden alle voorwaarden voor het bestaan van water in alle drie staten gecreëerd: ijs, vloeistof en waterdamp. Op de maan zijn de dingen compleet anders.

Het feit is dat de maan in ongeveer 27 dagen één omwenteling rond zijn as maakt. Zo blijkt dat de zon 13,5 dagen op elk punt in onze satelliet schijnt. Op dit moment warmt het maanoppervlak, niet beschermd door de atmosfeer, op tot bijna 110 graden. Natuurlijk, met dergelijke indicatoren, verandert water, indien aanwezig, in stoom en verlaat het maanoppervlak voor altijd. En dan op de maan komt de nacht 13 dagen lang, en de temperatuur daalt onmiddellijk tot min 150-200 graden.

Aanzienlijk hielp vooruit bij het zoeken naar watergegevens verkregen van de Indiase satelliet Chandrayan-1. Het werd in 2008 op de maan gelanceerd en de belangrijkste taak van dit apparaat was om water en andere mineralen op het oppervlak van de maan te detecteren en het oppervlak in kaart te brengen. Chandrayan-1 kwam in een maanbaan en werkte daar iets meer dan 300 dagen, waarna de communicatie ermee voor altijd verloren was. Maar de satelliet slaagde erin om een grote hoeveelheid waardevolle informatie naar de aarde te verzenden, waarvan de decodering en interpretatie nog vele jaren door astrofysici zal worden uitgevoerd. Een van de belangrijkste ontdekkingen was de ontdekking van waterijsreserves op de maan. Ophopen van ijsmassa's werden ontdekt in het gebied van de noordpool van de maan.

Maar de verdere sensationele ontdekking sloeg en inspireerde de wetenschappelijke wereld nog meer. Het blijkt dat het water op de maan niet alleen bestaat, maar ook voortdurend wordt bijgewerkt. Dit wordt bewezen door het feit dat de concentratie water op het maanoppervlak dramatisch verandert, afhankelijk van het tijdstip van de dag. Dat wil zeggen, aan het oppervlak van onze satellietprocessen zijn voortdurend aan de gang die de vorming en beweging van ijsmassa's veroorzaken.

Nu voeren wetenschappers verschillende hypothesen uit die de oorzaak verklaren van het verschijnen van water op het maanoppervlak. De nieuwe gegevens passen inderdaad niet in de bestaande ideeën en vereisen verder onderzoek. Hoe het ook zij, onze naaste kosmische buurman heeft nog steeds veel geheimen. Misschien zijn wij het die getuige zullen zijn van de opening van het eerste maanstation.