Hurghada - Egyptisch kuuroord zonder Russische toeristen

Tot 2015 woonden ongeveer 50.000 Russisch sprekende mensen uit alle voormalige Sovjetrepublieken in Egypte. Na de 'vliegtuigongeluk', volgens studies, waren er in 2017 11.000 mensen over in de Russisch sprekende diaspora, wat desalniettemin heel veel was. Neem Rusland, waar nog minder Europeanen zullen zijn (behalve mensen van Duitse en Poolse afkomst). De laatste keer dat ik in Hurghada was, was in 2009, toen menigten van buitenlandse toeristen op straat werden waargenomen, nu bestaan ze ook, maar ongeveer 30% van wat eerder was. Veel van de diaspora bleven als onderhoudspersoneel of als downshifters die leven van het verhuren van onroerend goed in Engeland of in Moskou.

Hier wonen Russisch sprekende mensen heel veel van deze stad, Caïro is een noodzakelijke maatregel, van waaruit ze elk weekend op zee proberen te dumpen. Je kunt Hurghada gemiddeld vanuit de hoofdstad van het land bereiken voor 110-150 pond (330-500 roebel) met een afstand van 350 km.

Desondanks kunt u in Hurghada gemakkelijk het echte dagelijkse Egyptische leven buiten de toeristische straten vinden.

Je kunt thuis vissen voor 30-40 roebel, bak en feest. In een restaurant kost zo'n vis 100 roebel.

De markt voor 'hun' en voor constant levende Russisch sprekende burgers.

Dat komt tot uiting in de aard van bewegwijzering.

En in productie.

Ik vond daar een representatieve publicatie met krantenartikelen van geselecteerde toespraken van 2 Egyptische president Gamal Nasser.

De moderne politieke macht in het land probeert continuïteit op te bouwen vanuit Gamal Nasser. Hij is als Mao in communistisch China, oom Ho in Vietnam ten tijde van het verkrijgen van nationale onafhankelijkheid en eenheid, Park Jung Hee in Zuid-Korea, wiens activiteiten hem in staat stelden om vooruit te komen in de economische ontwikkeling van de DVK in de jaren 1970, Gaddafi in de Libische Arabische Jamahiriya, Hafez Assad in Syrië.

Biercafé, waar vertegenwoordigers van de Britse gemeenschap samenkomen. Verrassing, maar sommige Britten werken ook in de plaatselijke openbare catering als gastvrouwen.

Egyptisch bier.

Ik hoorde t.A.T.u. Engelse liedjes in verschillende cafés, het was zo leuk dat ze na zoveel jaren (volgens de normen van wereldmuziek) worden onthouden en in de openbare catering worden geplaatst.

Niettemin wacht iedereen op de terugkeer van Russische toeristen. Ja, tot op zekere hoogte zijn Russische toeristen vervangen door toeristen uit Oekraïne en Kazachstan, maar Rusland wordt alleen verwacht vanwege hun hogere solvabiliteit. De lokale bevolking is zeer verrast als je hen vertelt dat leraren in de provinciale scholen elk een salaris kunnen hebben van 8.000-10.000, maar het feit dat ze 45.000 euro per maand verdienen in de kleine stad is erg bewonderend, omdat een groot deel van de Egyptenaren naar Caïro verhuizen omwille van dezelfde 8.000 roebel.

Hoewel de bewegwijzering in het Russisch veel kleiner is geworden in vergelijking met 2009. Velen van hen zijn al bedekt met een laag stof die uit de woestijn komt.

Ik wilde Egypte ten westen van Alexandrië bezoeken, om de oase van Siwa te bezoeken, wat ik noch in 2009 noch in 2012 deed. De poging was echter mislukt, omdat de woestijngebieden van het land buiten de Nijldelta nu gesloten zijn voor buitenlanders vanwege de stroom wapens afkomstig van vlammend Libië van terroristische groeperingen naar lokale extremisten. De situatie in Soedan is eveneens onstabiel, waar de situatie nog steeds een verre herhaling van Rwanda in 1994 is. Vandaar de versterking van beveiligingsmaatregelen.