De NASA simuleerde de vernietiging van de meteoriet in Chelyabinsk

De meteoriet van Chelyabinsk brak door de atmosfeer van de aarde op 15 februari 2013 en is sindsdien onder toezicht van wetenschappers over de hele wereld. Onlangs konden onderzoekers van het NASA-project voor de beoordeling van asteroïdebedreigingen een model maken van hoe de meteoriet precies explodeerde - precies hetzelfde proces dat zo'n heldere lichtflits veroorzaakte.

20 meter geschenk

Direct na Valentijnsdag gevallen, veroorzaakte een 20-meter meteoriet niet alleen de opwinding van de wetenschappelijke gemeenschap, maar ook veel grappen als "als een Tsjeljabinsk-man beloofde een ster uit de lucht te halen op Valentijnsdag, krijgt hij het." Hoewel de meteoriet het beste te zien was in de regio Chelyabinsk en daarom zelfs naar deze stad werd vernoemd, voelden de inwoners van sommige andere regio's van Rusland en Noord-Kazachstan de schokgolven van een reeks atmosferische explosies.

De ongewone aard van het fenomeen leidde tot de opkomst van vele theorieën over het verschijnen van een meteoriet in de lucht van de aarde - van geheime proeven van het leger tot het verwoeste buitenaardse schip. Er werden echter snel fragmenten van de meteoriet gevonden en fantastische theorieën moesten opzij worden geveegd. De realiteit doet echter niet onder voor fictie: de val van een meteoriet van deze omvang is echt een zeer zeldzame gebeurtenis en daarom waren de laatste seconden van zijn leven vooral geïnteresseerd in wetenschappers.

Wetenschap van de juiste herfst

Zulk belang kan worden begrepen: door de meteorietvernietigingsmechanismen te begrijpen, kan men hun potentieel gevaar voor de wereldbevolking in de toekomst voorspellen. Dit is wat het asteroïde dreigingsevaluatieproject van NASA doet. Met behulp van supercomputerberekeningen konden natuurkundigen een meteoriet simuleren die volledig vernietigd werd, wat een schokgolf veroorzaakte.

In feite zijn veel processen betrokken bij de val van meteorieten, die zeer moeilijk te modelleren zijn. In het bijzonder is dit de wrijving van een meteoriet op de dichte lagen van de atmosfeer. Wrijving veroorzaakt een sterke verwarming van het kosmische lichaam, de rotsen die het binnenkomen smelten gedeeltelijk. Bovendien beschikken onderzoekers vaak niet over voldoende gegevens voor nauwkeurige modellen. De meteoriet van Chelyabinsk biedt in dit opzicht een grote database: honderden videorecorders en camera's schoten het neer.

Dankzij een gedetailleerde studie van de val van de meteoriet over Chelyabinsk, konden fysici binnen een fractie van een seconde een beeld krijgen van de vernietiging, en de val op verschillende hypothetische plaatsen op aarde "proberen". Dit stelde ons bijvoorbeeld in staat te concluderen dat een meteoriet bij een val op het water geen sterke tsunami zou hebben veroorzaakt, hoewel eerder werd aangenomen dat kosmische lichamen met hoge snelheid de golf konden "vangen".