Akantaster: wie zal de koraaleter stoppen en de riffen van de planeet redden

Ecologen beschuldigen de opwarming van de aarde en de buitensporige stroom verontreinigende stoffen in de oceaan voor het verdwijnen van koraalriffen in tropische wateren. Maar biologen zijn ervan overtuigd dat het probleem van koralen niet alleen een antropogene impact op de planeet is: een verraderlijk roofdier eet koralen, vernietigt riffen en berooft hun talloze inwoners van hun huizen. Dit zijn acanthasters, ogenschijnlijk eenvoudige en onbevreesde bewoners van de zeeën, die aanzienlijke schade toebrengen aan koraalkolonies over de hele wereld.

Acanthasters, of doornenkroon, behoren tot de klasse van zeesterren. Maar dit zijn echt vreselijke zeesterren, omdat ze geen 5, maar meer dan 10 stralen hebben en hun afmetingen een halve meter bereiken. Dit mariene roofdier heeft een eigenaardige lichaamsstructuur, waardoor het de volwassen vormen van koraal kan eten - de poliepen waaruit het rif is gebouwd. Een zeester draait letterlijk binnenstebuiten en plaatst het slachtoffer in zijn lichaam. Vervolgens wordt een actief spijsverteringsenzym gebruikt, dat zelfs vaste koralen kan verteren. Dus, de poliep na de poliep absorberend en corroderend, beweegt de sluwe acanthaster langs de zeebodem. Interessant is dat roofdieren die koraal vinden, specifieke stoffen uitstoten die andere zeester aantrekken. Hun stille slachtoffers zijn absoluut weerloos tegen onverzadigbare vijanden, die elk in staat zijn om een ​​gebied van 3 bij 4 meter bedekt met koralen in een jaar volledig te vernietigen. Hoewel de doornenkroon kan worden gevoed door andere bewoners van de zeebodem, zijn koraalpoliepen hun favoriete voedsel. Soms leven in symbiose met koralen levende krabben die een kleine zeester kunnen wegjagen en daarmee het leven van hun partner kunnen redden.

Voor het eerst werd in de jaren 60 van de vorige eeuw een toename van zeesteractiviteit waargenomen in het gebied van het Great Barrier Reef en andere Pacifische riffen. Toen zagen wetenschappers een significante afname in het rifgebied en in sommige gebieden werden koralen volledig vernietigd. Een soortgelijk beeld werd herhaaldelijk herhaald, maar om welke reden is er een sterke toename van het aantal roofdieren, en vervolgens een daling, totdat het mogelijk was om erachter te komen. Misschien komt dit door een toename van de hoeveelheid organisch materiaal in de oceaan veroorzaakt door rioolwater. Warm water en een overvloed aan organische stoffen veroorzaken een toename van het aantal acanthasters. Wetenschappers vreesden serieus dat een te groot aantal doornenkroon zou leiden tot de dood van het Great Barrier Reef of onomkeerbare veranderingen in het hele ecosysteem.

Trouwens, deze sterren zijn niet alleen gevaarlijk voor koraalkolonies, maar ook voor andere bewoners van ondiep zeewater, en ook voor mensen: hun scherpe naalden zijn uitgerust met gif, wat intoxicatie veroorzaakt. Maar dit verraderlijke roofdier heeft ook een zwakke schakel. Wanneer acanthasters net aan hun levensreis beginnen, zijn ze erg klein, niet in staat om gevaarlijke gifstoffen te produceren en als voedsel voor grotere rifbewoners te dienen. Maar ze hebben in eerste instantie een enorm aantal, dus een aanzienlijk deel overleeft tot volwassenheid. Wetenschappers bestrijden koraalplagen door volwassenen te verzamelen en chemicaliën te gebruiken. Misschien is de enige die wetenschappers kan helpen in hun strijd om koraal te behouden Charonia Triton. Deze grote weekdier voedt zich met acanthasters, die wordt geholpen door een krachtig been en scherpe tanden. Maar vanwege zijn grote mooie schelp werd het weekdier zelf helaas het slachtoffer van roofzuchtige uitroeiing door mensen. Tegenwoordig is de vangst in veel regio's van de Indische en Stille Oceaan verboden, dus wetenschappers hopen dat het met het herstel van het aantal weekdieren mogelijk zal zijn om het aantal acanthasters te stabiliseren.