IJsland: op de rand van de dood

We kwamen bij de westelijke fjorden, waar volgens de gids slechts miljoenen doodlopende wegen zijn. De realiteit was echter compleet anders ...

Er waren geen doodlopende wegen!

Het bleek dat het doodlopende seizoen 5 dagen geleden eindigde en ze allemaal waren vertrokken. Maar ik had het geluk om de hielen van de laatste achterblijvende doodlopende weg in de mist te zien verdwijnen. Dat was echt een spelbreker. Op dat moment had ik me echter nog niet voorgesteld wat ons te wachten staat ...

Maar wat ons te wachten stond ...

Maar ik had geluk, alles is gelukt! Bij de tweede poging hebben we het wiel veranderd. Opgemerkt moet worden dat het rubber op het reservewiel een orde van grootte groter was dan de andere wielen. Maar er was niets te doen, er waren gewoon geen andere opties.

Toen we op de dichtstbijzijnde camping aankwamen, stopten we voor de nacht en besloten dat er genoeg avonturen zijn voor vandaag. De volgende ochtend was iedereen dom op internet.

En hier gaan we, we gaan, en het volgende moment klinkt er een sterke rammelaar, dan een klap en we zien in het zijraam, terwijl ons wiel langs de zijkant van ons rolt.

We hadden veel geluk dat we op een vlakke weg waren en niet op een serpentijn, anders zou er onherstelbaar kunnen gebeuren.

Snijd de noppen af en het wiel vloog gewoon onderweg af.

En naar de dichtstbijzijnde stad - 100 km in de ene richting en 120 km - in de andere.

Dat ik normaal de moeren vastdraaide bij het verwisselen van het wiel, ben ik er volledig zeker van. Niet de eerste keer dat ik het deed. Er is nog maar één ding over: het verschil in diameter van de wielen is beïnvloed.

Ze belden het kantoor waar ze een auto huurden. Ze hebben lang verklaard dat het eraf was gevallen ... helemaal! Als gevolg hiervan werd ons vanuit Reykjavik een andere auto gebracht. En dit even, 360 km. Ze zaten de hele dag aan de zijlijn te wachten op een nieuwe auto. En al 's nachts werden we met Nissan Pathfinder gebracht.