Turks bad of Hammam al-Bash in de Israëlische stad Acre

Ik ga naar het Hammam Al-Bash Museum, haal een kaartje uit een met sabbat gerafelde zak uit mijn zak, vraag om een paspoort, neem mijn paspoort, hang een audiogids om mijn nek en duw het met de woorden "sneller, sneller" in het volgende gebouw, waar schemering is, niets zichtbaar is, en zelfs de deur is achter ze dekken me o

Voor de toekomst weet ik niet waarom het "sneller" was - ik was alleen in het museum! Maar op dat moment denk ik alleen dat mijn paspoort daar ergens is (op de een of andere manier ben ik niet gewend af te zien van documenten ... waarom heb ik het zelfs weggegeven?!), En morgen heb ik een vlucht van Tel Aviv naar St. Petersburg ...

... en over wie bij zijn volle verstand naar musea zal gaan wanneer de stad zelf als een museum is, maar ik was bang voor verveling te wachten op de Shabbat in Acre en kocht bijna onmiddellijk een enkel ticket voor alle musea, toen ik de oude stad binnenging, niet om te verdwijnen )

Dus - de deur sloot, mijn ogen raakten een beetje gewend aan de duisternis, de projector lichtte op en een stem gorgelde in de koptelefoon om de nek die het verhaal vertelde van het verschijnen van de Turkse hamam in de 17e eeuw.

De eerste zeven minuten zit ik gehoorzaam op een stoel, als een schooljongen, en luister naar de film, die werd gemaakt in de vorm van een gesprek van verschillende generaties hammameigenaren, en pas dan begin ik rond te kijken.

Als de audiogids aanbiedt om naar een andere kamer te gaan, draai ik me om en! Licht! Waterdamp, bubbelend water - een volledig onverwachte interactiviteit.

Als ze nog steeds slippers en handdoeken gaven))

Een hamam is niet alleen een badhuis en een traditie, het was een centrum van het culturele leven waar u kon ontspannen en zakelijke aangelegenheden kon bespreken.

Rond het gecreëerde licht liep ik meestal in cirkels, fotograferen vanuit verschillende hoeken. Bovendien gaat de uitgangsdeur niet open totdat de tour eindigt)