Zee van Svetlogorsk

Koude Baltische Zee. Ten noorden van de regio Kaliningrad.

Hier, gescheiden van de zee door een enorme zandduin, is de knappe Svetlogorsk verspreid ...

De regio Kaliningrad is erg klein, daarom raakte ik een beetje in de war op de kaart en nam afstanden in verhouding tot de grootte van het centrale deel van Rusland.

Van Kaliningrad tot Svetlogorsk, je kunt er gemakkelijk komen met de auto of bus of met de trein.

De keuze viel op de bus. Van het Zuidstation naar het centrum van het resort op een uur rijden en 60 roebel geld.

Wegen lijken op Oost-Duitsland.

Maar hoe hard de natuur ook is, lokale wegenbouwers en tegelfabrikanten proberen, onze Russische verwaarlozing heeft zich hier stevig gevestigd.

Ik had geen tijd om de koffie uit de thermoskan op te drinken, toen we aankwamen.

Treinstation. Bussen stoppen hier ook.

Let op de trottoirs. Hier zijn ze breed voor mensen, met fietspaden.

De ultieme trein.

Ze gaan vaak en zo goedkoop naar Kaliningrad als een bus.

Een beetje dieper in de stad, terwijl de meisjes meteen omringen ...

Nummer 1. De bronzen kikkerprinses. Echt mooi!

De lippen worden gekust, want iedereen die dit durft te doen, zal onvermijdelijk geluk hebben.

Mijn geluk ging in de buurt, dus ik nam geen risico's.

Ik zal de stad ergens later laten zien. Hij is ongelooflijk mooi en plezierig.

Ondertussen op zee !!!

Het kabelbaanbord trok mijn aandacht.

Kassa, 40 roebel ...

Wauw !!!

Een heel kleine, bijna speelgoedweg, afdalende en tillen luie lichamen van het duin naar de kust.

Lengte - ongeveer 350 meter en een paar minuten tijd.

Maar speciaal opgeleide mensen planten en helpen om eruit te komen.

Het is mogelijk om erin te zitten, maar er is vooral nergens.

Wij drieën zullen bang zijn voor de bodem die eruit vliegt.

Een paar wiebels onder een sterke wind uit de Oostzee en we zijn neer!

Moryushko !!!

Kijk goed, misschien zie je de kust van Zweden. Hoewel niet.

Alleen golven en een sterke koele wind.

Ongeveer 900 jaar geleden werd hetzelfde koude landschap overwogen voordat de boot werd gelanceerd door Pruisische vissers, die zichzelf 'zalm' noemden.

Ik wilde zwemmen, maar 2 graden water stopten me vol vertrouwen.

April, toen ik hier was, is niet de meest comfortabele tijd.

Als je warm zand, geen regen en 18 graden zee wilt, kom dan in augustus.

In de tussentijd kun je niet op kiezels zitten, omdat het wegwaait.

Over kiezels gesproken.

Er is geen barnsteen. Een half uur gezocht.

Veelkleurig graniet en kiezelstenen zijn beschikbaar, maar er is geen geharde hars.

En hier is de comfortabele dijk begonnen.

Promenade.

Een 5-sterrenhotel direct aan het strand.

Het ziet er rijk uit.

Ondanks het slechte weer zijn er hier al heel wat vakantiegangers.

Naast zee en lucht biedt het resort moddertherapie, kooldioxidebaden en nog veel meer.

De stad is vrij klein, iets meer dan tienduizend, en een groot aantal resorts.

Oh! Meisje nummer 2. Of "Ondine."

Met tepels geraspt om te schijnen. Oh jongens ...

Langs de boulevard zijn verkopers. Natuurlijk, barnsteen.

Het zal me niet verbazen als ze in plaats daarvan in Chinees plastic handelen. Persoonlijk is het gemakkelijk voor mij om een nep in te zuigen - ik begrijp het niet.

De prijzen zijn hoog, de paraplu's zijn breed - zodat rijkdom niet wordt weggeblazen.

De overblijfselen van de oude pier vanaf de hoogte van de nieuwe.

Als de badplaats Svetlogorsk, en vervolgens de stad Raushen, is bekend sinds de 19e eeuw.

De Duitse koning Frederick Wilhelm IV gaf een behoorlijke impuls in zijn ontwikkeling en zelfs toen de weg naar Koenigsberg werd aangelegd, ging het allemaal mis.

Tijdens beide wereldoorlogen werd het resort actief gebruikt door de Duitsers als een groot vakantiehuis voor het leger, en in april 1945 werd het bezet door Sovjettroepen.

Al snel werden de gebieden overgedragen aan de USSR, en al in de 47e werd de stad Svetlogorsk genoemd.