Spinalonga - melaatse eiland

Mijn korte reis naar de Griekse eilanden liep geleidelijk af. Daarachter waren drie drukke dagen waarop ik Mykonos en Santorini ontmoette. De laatste twee dagen heb ik toegewijd aan een reis naar Kreta.

Spinalonga is de Venetiaanse naam voor een klein onbewoond eiland in het oostelijke deel van Kreta, in de buurt van het Griekse dorp Plaka. Sinds 1957 wordt het eiland officieel de oude naam Calydon genoemd, hoewel uit gewoonte iedereen het toch Spinalonga noemt. Ernaast ligt het schiereiland met dezelfde naam.

Tegenwoordig is het schiereiland gescheiden van Kreta door een kleine baai. In de oudheid was er land in plaats daarvan - er was een grote havenstad Olus, die onder water ging na een aardbeving in de 2e eeuw na Christus. Tegenwoordig is het dorp Elounda nabij deze plaats. Om het gemakkelijker te maken om uit te zoeken wat wat is, heb ik een kaart geplaatst.

In de middeleeuwen waren deze landen leeg. De reden hiervoor was de constante invallen van piraten.

Aan het begin van de XIII eeuw werd Kreta, dat toen het Koninkrijk Candia werd genoemd, onderdeel van de Venetiaanse Republiek. Zout werd gewonnen op het schiereiland Spinalonga, waarna een geleidelijke opleving van de regio begon.

Port Olus is gerestaureerd.

De naam van Spinalonga is Venetiaans. Vertaald uit het Italiaans betekent het "lange piek".

De Venetiaanse cartograaf Vincenzo Coronelli beweerde dat Spinalonga niet altijd een eiland was. Volgens zijn theorie besloten de Venetianen in 1526 van de noordpunt van het schiereiland Spinalonga een eiland te maken waarop het gepland was om een onneembare vesting te bouwen die de doorgang naar Olus beschermde.

Aan het begin van de bouw, op de top van de klif, waren de ruïnes van de oude Akropolis, die als fundering werden gebruikt. Het fort werd in gebruik genomen in 1586.

Op dit punt werd Cyprus, dat net als Kreta in de 16e eeuw onder het Venetiaanse bewind stond, veroverd door de Ottomaanse strijdkrachten. Het was duidelijk dat ze Kreta snel zouden bereiken, dus benaderden ze de constructie zo serieus mogelijk.

Het fort bestond uit twee delen: de vestingmuur rond het eiland langs de omtrek langs de kust, en de citadel, gebouwd op de top van een klif in het midden van het eiland. Spinalonga werd beschermd door 35 kanonnen en werd beschouwd als een van de meest onneembare forten in de Middellandse Zee.

In 1669 werd Kreta veroverd door het Ottomaanse Rijk, maar Spinalonga bleef meer dan 35 jaar onafhankelijk - tot 1715. Na de overgave van het fort aan de Turken, bouwden deze hun dorp binnen. Tegen het einde van de 19e eeuw woonden er meer dan 1.100 mensen in.

In 1898 verliet Kreta het Ottomaanse rijk en werd in 1913 onderdeel van Griekenland. Het grootste deel van de Turkse bevolking vluchtte.

In 1903 werd het eiland veranderd in een leprakolonie. Er was toen geen remedie voor deze ziekte, dus iedereen die de infectie had opgelopen werd als ongeneeslijk beschouwd. Spinalonga was een ideale oplossing voor het isoleren van patiënten en voor de rust van de gezonde bevolking van Kreta - het eiland lag voor de kust, wat het transport van patiënten en voedsel vereenvoudigde. Bovendien waren er nog veel lege huizen op Spinalong die enkele jaren geleden werden verlaten door de ontsnappende Turken.

Volgens de legende wilden de Turken Spinalonga niet verlaten nadat Kreta onafhankelijk was geworden, en het was om deze reden dat de eerste melaatsen naar het eiland werden gestuurd, waardoor de inwoners werden gedwongen om in afgrijzen te vluchten.

De eerste patiënten met lepra kwamen op het eiland aan in 1904, en in 1913 waren dat er al ongeveer 1000. Eerst werden ze alleen uit Kreta gebracht. Vervolgens - van het vasteland van Griekenland. Eind 1915 werd Spinalonga een van de grootste internationale leprakolonie.

Toegang tot het fort was via een gebogen tunnel. In de dagen van de melaatse kolonie werd het de poort van Dante genoemd - net als in de hel hadden degenen die hier kwamen geen hoop ooit terug te keren. Voor alle aankomsten werd Spinalonga het laatste toevluchtsoord.

Aanvankelijk waren de leefomstandigheden op het eiland angstaanjagend - Spinalonga was een eindeloze sloppenwijk, verstrikt in armoede en ellende. Een echt kerkhof met een uitstel - zonder de minste organisatie, zonder medicijnen, zonder hoop ...

Patiënten op Spinalonga ontvingen een kleine maandelijkse toelage, maar meestal was het niet genoeg, zelfs voor voedsel, om nog maar te zwijgen van medicijnen. Tegelijkertijd werd het eiland bijna volledig afgesloten van de bewoonde wereld - alle dingen werden gesteriliseerd, water en voedsel werden uitsluitend per boot geleverd.

Maar ondanks alle verschrikkingen waren de inwoners van het eiland snel in staat om een zelf-georganiseerde samenleving met hun eigen regels en waarden te ontwikkelen. Er werden zelfs huwelijken gesloten op het eiland, hoewel dit wettelijk verboden was. Hoewel, als gezonde kinderen in het huwelijk werden geboren, ze met spoed naar Kreta werden gebracht.

Na verloop van tijd verschenen er cafés en winkels op het eiland en werd een kerk gebouwd. Een gezonde priester, die al vele jaren op het eiland woonde, kwam vanuit Kreta naar Spinalonga. Bewoners van het dichtstbijzijnde dorp begonnen een geïmproviseerde bazaar te regelen aan de poorten van het fort, waar ze voedsel konden kopen en brieven naar het vasteland konden sturen. Het leven begon te verbeteren.

In de jaren dertig begon de bouw van nieuwe huizen en in 1939 werd een rondweg aangelegd rond de omtrek van het eiland. Voor dit deel van de vestingwerken werd opgeblazen.

In het midden van de 20e eeuw werd een remedie tegen lepra ontdekt. Tegen die tijd waren de meeste huizen op Spinalong gerepareerd, een theater en een bioscoop verschenen - het leven van de leprakolonie begon op afstand te lijken op het leven daarbuiten.

De laatste patiënten verlieten het eiland in 1957, omdat Spinalonga onbewoond is.

Trouwens, de inwoners van Kreta geloven dat geesten op het eiland worden gevonden - de rusteloze zielen van de doden. Ze zeggen dat je 's nachts op het eiland stemmen en bellen kunt horen.