Hoe Myanmar enkele van de zeldzaamste en duurste stoffen maakt

Het maken van stof van lotusstengels is ongeveer een eeuw geleden ontstaan aan de oevers van Lake Inle, toen een vrouw genaamd Do Sa U een lotusbloem koos om deze op een Boeddhabeeld in een lokale tempel te leggen. Dikke vezels die aan het uiteinde van de geplukte stengel hingen, inspireerden haar om er een draad van te spinnen en de eerste lotusjas te weven.

Voor Sa U presenteerde ze de mantel als een geschenk aan de abt van het klooster, en vervolgens wijdde ze de rest van haar leven aan het weven van lotusstengels. Gaandeweg begon zich een zeldzaam soort weven te ontwikkelen in de regio Inle Lake. De overvloed aan zuiver water tijdens het regenseizoen leidt tot de gewelddadige bloei van de lotus, en het was tijdens deze periode dat de Birmezen de grootste hoeveelheid grondstoffen verzamelden voor het weven van workshops. De vezels van de lotusstengel afgescheurd op het hoogtepunt van zijn bloei hebben de beste kwaliteit. De vezels moeten binnen drie dagen nadat de bloem is opgelicht worden verwijderd. Op een kleine houten tafel snijdt een vrouw de stengel en trekt voorzichtig de sponsachtige vezels achter elkaar, rolt vervolgens de draad eraf en stuurt deze verder om te drogen en te kleuren.

Een moeilijk routinevaartuig, dat concentratie en aandacht van de wevers vereist, wordt als een buitengewoon vriendelijke activiteit beschouwd. In het boeddhisme is de lotus inderdaad een symbool van zuiverheid en verlichting en belichaamt de leer van Boeddha. Geworteld in modderige modder, groeit de lotus door modderig water (een symbool van lijden) om vlekkeloos en helder te bloeien boven het wateroppervlak (een symbool van verlichting). Volgens de legende werd de Boeddha geboren die al kon lopen en waar zijn voeten stapten, bloeiden lotusbloemen.

Daarom geloven Birmese mensen dat lotuskleren energieën hebben die monniken helpen hun geest te kalmeren in spirituele oefeningen op het pad naar verlichting.

De productie van een kleine halsdoek vereist ongeveer 4.000 stengels van een lotus, voor een grote sjaal - al ongeveer 40.000 stelen, en de vervaardiging van een complete set monastieke kleding kost 220.000 stelen en 10 dagen continu werk.

Het gebruik van de eenvoudigste machines maakt het leven voor wevers gemakkelijker, maar het hele proces is zeer tijdrovend en tijdrovend.

Lotus-stof wordt beschouwd als een van de zeldzaamste en duurste ter wereld.

Ruwe lotusvezels hebben een romige, bijna witte kleur. Voor het kleuren worden alleen natuurlijke kleurstoffen gebruikt, zoals bijvoorbeeld boomschors, lotusbloemen, enz.

De stof van de lotus wordt verkregen door een textuur vergelijkbaar met zijde, zeer zacht, licht, ademend en bijna waterdicht van aard.

Birmese mensen geloven dat lotuskleren niet alleen helpen de geest te kalmeren, maar ook hoofdpijn en andere gezondheidsproblemen kunnen elimineren, vooral die gerelateerd aan de keel, longen en het hart.

De authenticiteit van de productie bewonderend, is het gemakkelijk om een uniek souvenir als cadeau mee te nemen. Alleen de prijzen voor de kleinste sjaals beginnen bij $ 70.

De stof voor de eens heilige kleding van Birmese monniken is nu gedeeltelijk veranderd in een exclusief voor kenners van de wereld van high fashion. De Italiaanse ontwerper Pierre Luigi Loro Piana creëerde een lijn kleding uit een lotus nadat zijn vriend uit Japan, die Lake Inle bezocht, hem in 2009 een stoffenmonster gaf. Sindsdien heeft de ondernemende Italiaan meer dan één bestelling geplaatst bij verschillende minifabrieken in de dorpen bij het meer, en de prijzen voor jassen uit de collecties onder het merk The Lotus Flower van Loro Piana beginnen bij $ 5.600.