Hoe de betonnen jungle in Seoul nieuw leven in te blazen

Ik herinner me dat, recentelijk, velen in LJ verontwaardigd waren over de wederopbouw van de Tverskaya-straat in Moskou, onder andere door het idee van lindebomen langs de rijbaan te planten. Bomen nemen vitale ruimte weg van zowel automobilisten als voetgangers.

Ondertussen is iedereen al lang vergeten dat de leefruimte van de inwoners van megalopolises lang geleden werd weggenomen, niet alleen door bomen, maar door de jungle van glas en beton, waardoor het groen in de steden steeds minder wordt. Veel steden in de wereld zijn dit probleem al tegengekomen en zijn zich, na het te hebben gerealiseerd, nu gedwongen de aarde in kruimels terug te brengen naar planten zodat mensen op de een of andere manier kunnen ademen.

In Aziatische steden is dit vooral merkbaar: eerst werden alle greens meedogenloos vernietigd door hele blokken in het asfalt te rollen en wolkenkrabbers boven op elkaar te bouwen, en nu worden struiken, gras en bomen op elke vrije centimeter van het land geplant. Maar dit alles is catastrofaal onvoldoende, dus veel mensen planten bomen in Seoul ... zelfs op de daken van hun huizen, breken daar gazons en planten levende struiken.

In Seoul verzetten bewoners zich al lang tegen wederopbouw en delen ze graag trottoirs en extra centimeters weg voor het planten van een steegje dennen of het creëren van afgelegen bloembedden met gras en bloemen.

Ik denk dat we op een dag hier naartoe zullen gaan, omdat we ons hebben gerealiseerd dat straten zonder groen koud en levenloos worden.

Als je een dak in Seoul beklimt en rondkijkt, zul je merken dat overal bomen en struiken op de daken van huizen groeien of dat het gazon daar gewoon wordt afgebroken. Dit zijn geen verlatingen waar niemand om geeft, zoals het lijkt. Bomen, struiken en gras worden hier opzettelijk geplant. Tegelijkertijd is land voor het planten tot ver buiten de stad erg duur, het wordt geïmporteerd en verhoogd naar de daken van huizen.

Bomen groeien zowel op de daken van woongebouwen of op de bovenste verdiepingen, waar ze worden geplant door de eigenaren van de gebouwen zelf, en op bijna alle kantoorwolkenkrabbers. In de regel zijn dit recreatiegebieden voor kantoormedewerkers, miniparken op het dak of restaurants.

Als je jezelf bewapent met een telefoto en voorzichtig over de daken loopt, wordt het merkbaar dat ze bijna allemaal zijn uitgerust en aangelegd. En echt, waarom verdwijnen kostbare vierkante meters?

Mini-park.

Nog een park op het dak van een residentiële hoogbouw.

Gewoon gras en een loopbrug.

Zulke dichte greens in het centrum van de Aziatische metropool zijn luxe. Maar dit is geen park, dit is een kanaaloever. In een andere stad zouden er niets anders zijn dan betonnen hellingen van het kanaal "voor esthetiek". In Seoul daarentegen lieten ze de oevers van het kanaal overvloedig groeien. Toegegeven, de vegetatie wordt verzorgd en verhinderd deze plek in ondoordringbaar struikgewas te veranderen.

Hier schudden ze letterlijk over elke boom of struik.

Overal waar een klein beetje land is, worden gras, struiken en zaailingen van bomen geplant. En overal ziet alles er zeer verzorgd uit.

Niet alle straten in het stadscentrum kunnen bogen op zoveel groen. De kosten per vierkante meter in woongebouwen in dergelijke straten zijn heel anders dan huizen in straten zonder bomen.

Net als Tverskaya moet Seoul het gebied ook een beetje veroveren met betonnen en granieten trottoirs.

Waar dit nog niet is gebeurd, worden de planten geplant in tijdelijke draagbare containers.

Toegegeven, de bomen waren slimmer geplant, zonder vreemde granieten sokkels.

Interessant is dat in Seoel naaldbomen de straten domineren over loofbomen. De reden is simpel: er is veel minder inspanning vereist voor het oogsten in de herfst. En in de winter zien de straten er mooier uit met groen dan met kale, grijze takken van loofbomen.