Borobudur

Het grootste boeddhistische tempelcomplex ter wereld, Borobudur, ligt in het centrum van Java, niet ver van de oude hoofdstad van Indonesië - Yogyakarta. Wetenschappers dateren de bouw van het complex tot de 7e-9e eeuw na Christus. en suggereren dat de bouw volgens verschillende schattingen veertig tot honderd jaar heeft geduurd.

Rond 1006 vond de uitbarsting van de aangrenzende vulkaan Merapi plaats, mensen verlieten dit land en de tempel werd verdronken in de as en vele eeuwen begroeid met jungle.

In de 18e eeuw waren de bovenste terrassen van het complex enigszins merkbaar, maar de deelnemers aan de Nederlandse koloniale expedities waren te bezorgd over het zoeken naar schatten en, niets van waarde vinden in de stenen, gingen verder zonder zelfs Borobudur in notities en dagboeken te vermelden.

Pas in 1814 verscheen Borobudur - tijdens de Anglo-Nederlandse oorlog raakte gouverneur Stamford Ruffles (overigens de oprichter van Singapore) geïnteresseerd in de begroeide heuvel die de Nederlanders hadden opgegraven. En toen ik de expeditie had gestuurd, vond ik alleen een berg stenen met een fantasierijk ornament.

Na een korte bezetting van de Britten keerde het eiland weer terug naar de Nederlanders en een zekere Cornelius verzamelde mensen en begon het monument op te ruimen.

Tegen 1835 was het bovenste gedeelte van het complex duidelijk zichtbaar.

Ondertussen werd het complex in de 19e eeuw actief geplunderd voor souvenirs. Zelfs de koning van Siam, die hier op excursie was, minachtte niet om acht stierenteams uit het bas-reliëf en het enige overgebleven standbeeld van de bewaker van de tempel te roven.

De wederopbouw gaat vandaag verder, maar de meeste Boeddha's blijven onthoofd - ze werden ook gestolen voor souvenirs in privécollecties.

De eerste succesvolle kapitaalrestauratie van Borobudur vond plaats in 1907-1911 en het complex kreeg een plechtige en indrukwekkende uitstraling.

Allereerst verbeterde de afwateringsstructuur en werd het algemene uiterlijk hersteld. Borobudur werd op een heuvel gebouwd, dus langdurig werk was nodig om het monument te beschermen tegen bodemerosie, instorting, corrosie en schade door een alles doordringende jungle, anders kon de tempel op elk moment uit elkaar vallen.

De enige oplossing zou zijn om de structuur volledig te ontmantelen, de heuvel te versterken en volledig te restaureren. Dit enorme werk werd uitgevoerd in 1973-1984 onder auspiciën van UNESCO. Het monument werd ontmanteld op een kiezelsteen en nagebouwd in overeenstemming met de schetsen van de 19e eeuw. Nu is het Borobudur-complex een van de werelderfgoedlocaties.

In de 20e eeuw werd het complex onderworpen aan verschillende aardbevingen en zelfs een bomaanslag - in 1985 hebben moslim-extremisten het monument licht beschadigd. Maar de Indonesiërs geloven dat de Boeddha-geest die boven Borobudur zweeft de tempel niet van de aardbodem laat verdwijnen.

Borobudur werd opgericht als een enorme stupa, gemaakt in de vorm van een mandala.

Mandala - een complex geometrisch model, heilig in het boeddhisme, het beeld van het schema van het universum in overeenstemming met boeddhistische ideeën. De vijf onderste lagen van het complex symboliseren het boeddhistische wereldmodel.

Op de bovenste laag op drie cirkelvormige terrassen zijn 72 kleine stoepa's rond een grote centrale. Elke stupa heeft de vorm van een bel. In de stoepa's staan ​​beelden van Boeddha.

De basis van de stupa is vierkant, met een zijde van 118 m.

De pelgrims moeten de weg naar de top van de tempel vinden, in een spiraal tegen de klok in door alle acht lagen van het complex.

Bovendien zal het hele pad ongeveer vijf kilometer zijn. Aangezien elke laag zeven keer moet worden omzeild, wordt een indrukwekkende afstand verkregen.

Maar weinig mensen gaan deze kant op, en met alle wens is het problematisch om het nu te doen - op sommige lagere niveaus is herstel aan de gang en de doorgang is gesloten voor bezoekers.

We vlogen naar Yogyakarta vanuit Denpasar. Vanaf het vliegveld kostte een taxi naar Borobudur 200 duizend roepies - ongeveer $ 22. Rijd veertig kilometer (bijna een uur). De taxichauffeur bood zelfs aan om ons eerst naar Prambanan te brengen en vervolgens naar Borobudur - voor alle 250 duizend.Maar het eerste wat we gingen regelen in Magelang is een stad op 12 kilometer van Borobudur. We kwamen in de late namiddag naar de tempel.

Het gebruikelijke toegangsticket voor buitenlanders kost $ 20, voor Indonesiërs - $ 3. Zoals bij ons echter.

We kwamen een uur voor het einde aan, maar hadden geen tijd om iets te zien, omdat honderden Indonesiërs ons bezig hielden met een verzoek om foto's te maken. De indruk was dat ze niet kwamen om de tempel te zien, maar om een ​​blanke te vangen (bij voorkeur verschillende exemplaren) en geld met hem te verdienen.

Om vijf uur beginnen de lieve bewakers zachtjes, maar duwen de bezoekers voortdurend naar de uitgang.

Vooral frisky wordt gevangen.

In verband met deze situatie werd besloten om hier vroeg in de ochtend weer te komen. Bij de receptie van het Manohara Hotel, dat zich direct op het grondgebied naast de tempel bevindt, kwamen we om 4 uur aan. Hier verzamelt zich op dit moment een afzonderlijke groep bezoekers, die voor $ 45 de berg Borobudur beklimmen om de dageraad te ontmoeten. In de bijlage bij het ticket is een sarong, een sticker en een zaklamp.

De groep verlaat het hotel om 4.30 uur. Loop ongeveer tien minuten. Terwijl ze zijn opgestaan, begint het al te dagen.

In principe kun je hier gratis naar binnen als je in het donker voorzichtig over het hek klimt en naar de tempel snelt. En om vijf uur 's ochtends om te mengen met de eerste bezoekers.

Het laagste niveau van het complex, Kamadhatu genoemd en dat de wereld van passies vertegenwoordigt, is niet bewaard gebleven in de vorm van bas-reliëfs. 160 afbeeldingen over het onderwerp van sensuele manifestaties hebben onze dagen niet bereikt, en dat ze bestaan, leren we alleen van oude manuscripten.

Het tweede niveau - vijf lagen met de naam Rupadhatu - symboliseert de echte wereld en bevat religieuze onderwerpen. De hele geschiedenis van het boeddhisme wordt weerspiegeld in sculpturen en 1460 bas-reliëfs. Het huisvest 432 Boeddhabeelden (bijna geen): 104 op het eerste en tweede terras, 88 op het derde, 72 op het vierde en 64 op het vijfde.

En de drie bovenste ronde terrassen maken deze schoonheid compleet. Dit is het niveau van Arupadhatu. Aan de onderkant zijn er 32 stupa's, in het midden - 24, aan de bovenkant - 16. Binnen elk - een levensgrote Boeddha. Het gebouw wordt voltooid door een van de grootste stupa - een symbool van eeuwigheid.

Van de tweeëndertig Boeddha's van het lagere terras bleven er slechts dertien intact. Er is een open stupa met Boeddha op de onderste en middelste lagen.

Van de vierentwintig Boeddha's in de middelste rij hebben slechts vier sculpturen hoofden.

En op het derde niveau van zestien stoepa's heeft slechts één een Boeddha met zijn hoofd en is één stoepa over het algemeen leeg! Dit heb ik persoonlijk geteld en bespioneerd.

Op de achtergrond is dezelfde vulkaan Merapi, die tot op de dag van vandaag actief is. Daar is hij - hij kan zien hoe roken.

Hoe dichter de zonsopgang was, hoe meer magische uitzichten werden onthuld!

Het is goed om de ochtendmist net van bovenaf en bij zonsopgang te fotograferen!

Een fantastisch zicht!

In een mistige nevel verschijnt geleidelijk een weg, waarlangs de eerste (we tellen niet) bezoekers over een paar uur passeren.

En hier is de dageraad!

Onder degenen die het kaartje kochten, waren verschillende pelgrims. Zoals later bleek, is de vroege ochtend de enige gelegenheid om in relatieve stilte te bidden.

Om zes uur 's ochtends beginnen gewone bezoekers te verschijnen. Dit zijn voornamelijk schoolkinderen.

Zoals we de vorige nacht zagen, zijn ze meer geïnteresseerd in blanken.

Iedereen, vooral een blonde buitenlander, zal niet worden genegeerd door de Indonesiërs - zowel volwassenen als kinderen.

Ik denk dat als iedereen die een foto wilde maken duizend roepies zou geven, we tickets zouden verslaan :)

Bekijk de video: Borobudur, Indonesia in 4K Ultra HD (Mei 2024).