Dinosaur begraafplaats. Bayanzag

De Gobi-woestijn is een unieke plek waar verschillende landschappen naast elkaar bestaan: van zandduinen en kwelders tot ruige rotsen en kloven. Tijdens onze expeditie zagen we de mooiste en beroemdste plekken. Een van deze plaatsen was Bayanzag Canyon, of "Flaming Rocks", zoals je zelf kunt zien. Deze plaats staat ook bekend als de dinosaurusbegraafplaats vanwege de enorme hoeveelheid gefossiliseerde overblijfselen van dinosaurussen en hun eieren. Nou, behalve de paleontologische waarde, is Bayanzag een heel mooie plek, en landschapsschilders hebben een plek om zich om te draaien!

Alle belangrijke vondsten werden in 1925 gedaan door de Amerikaanse expeditie, maar zelfs nu worden vaak de fossiele overblijfselen van dinosaurussen van 65 miljoen jaar oud gevonden! De figuur is gewoon ontoegankelijk voor mijn begrip ... Wat interessant is, blijft ons achter voor dezelfde periode, als plotseling een asteroïde naar ons toe vliegt van boven?

Het mysterie van de massale begrafenis van een groot aantal hagedissen op één plek, proberen wetenschappers al lang op te lossen. Volgens een populaire hypothese stierven dinosaurussen plotseling (volgens historische normen) als gevolg van een wereldwijde catastrofe. De hypothese is gebaseerd op het feit dat een enorme hoeveelheid iridium werd gevonden in de overblijfselen, waarvan de inhoud in de ruimte duizenden keren groter is dan in de ingewanden van de aarde.

Lagen van klei, die sterk aan botten doen denken, kwamen in grote aantallen onder je voeten. Maar nog steeds geen botten.

Een andere versie is niet zo episch en filmisch. Paleontoloog Yuri Gubin gelooft:
"Stel je een vlakte voor waarop een groot aantal verschillende dieren leven: dinosaurussen, schildpadden, krokodillen. Na de dood vallen de overblijfselen van deze dieren in omstandigheden waarin ze kunnen worden" succesvol bewaard ". Bijvoorbeeld deze optie: het dier stierf op de rivieroever, zijn het lichaam werd weggespoeld met water en het werd ondergedompeld in zand of klei.De zachte weefsels verdwijnen geleidelijk en de botten worden in de loop van de tijd dichter en veranderen hun chemische samenstelling. Zogenaamde fossilisatie of verstening vindt plaats. s s "

In Bayanzag hebben we een dag gestaan en zijn we erin geslaagd de meeste kloven, rode kleikliffen, te beklimmen. Het is moeilijk te geloven, maar dit zijn geen rotsen, maar pure klei van verschillende vormen. Alleen maar Mars-landschappen!

Sinds de eerste expeditie van het US Museum of Natural History de eerste gefossiliseerde dinosauruseieren en -botten verzamelde, zijn in Mongolië ongeveer 80 dinosaurusskeletten van meer dan 60 soorten gevonden, wat het vierde kwart van alle geregistreerde dinosaurusvondsten ter wereld vormt. Op deze plaatsen werden unieke vondsten gevonden, zoals parende dinosaurussen en hun hele skeletten. UNESCO merkt op dat deze bevindingen van grote waarde zijn voor de wetenschap. In 1996 registreerde de organisatie ze als het "natuurlijk erfgoed van de aarde", waaronder ze in de categorie "Unieke waarden op aarde" (c).

In deze en de vorige foto, vermoedelijk dinosauruseieren. We hebben niet gekozen of gecontroleerd, we hebben geen vandalisme gedaan)

De plaatselijke ranger, die naar ons kamp in Motsyk kwam voor omkoping - 5000 tugriks per tent (ongeveer 2,5 dollar). In het Russisch kent hij alleen 'goed' en 'hallo'.

Ongelooflijk fotogenieke rode kliffen van Bayanzag trekken toeristen aan. Maar ze worden allemaal dichter bij zonsondergang gebracht vanaf campings, verre 5-7 kilometer. We verbleven 's nachts precies aan de voet, en we liepen zoveel mogelijk op en neer)

Wat ons nog meer aangenaam was, was het weer, vooral na de regenbui van gisteren en de storm die ons een halve dag achtervolgde. Toegegeven, samen met dit waren er geen wolken, en met hen was er hoop op zonsondergang. Maar er waren kansen voor een sterrennacht!

Tegen zonsondergang begonnen de rotsen nog meer te gloeien, de kleur was helemaal wild.

Het gebied herinnerde mij persoonlijk aan de woestijn van Arizona, hoewel ik daar nog nooit ben geweest. Maar er zijn duidelijk overeenkomsten in de foto.

De zon ging onder, een wolkenloze lucht, harde schaduwen. En nog steeds waanzinnig mooi.

De ondergaande zon voegde nog meer rood toe aan dit wilde palet. Je zult niet geloven hoe blij we waren toen we de woestijn verlieten :)

Bij zonsondergang viel het licht goed op de randen van de kloof - het punt, filigraan werk van een juwelier-zon)

Over het algemeen wordt algemeen aangenomen dat Bayanzag een dageraad is. Dus eigenlijk gebeurde het, bij dageraad viel het licht gewoon op wonderbaarlijke wijze op de rotsen. Nou, gelukkig met de wolken, maar dit is een andere keer. Bij zonsondergang bleef de zon de rode hellingen verlichten.

De laatste stralen van de ondergaande zon op de hellingen.

En het einde van de dag. Maar niet schieten. 'S Nachts schoten we perfect de sterrenhemel. Hoe heb ik de ongelooflijke koepel gemist, bezaaid met miljarden sterren ...