De schoonheid van de Krim. Shuldan

En opnieuw over de prachtige Krim. En weer over een speciale plek voor mij.

Je zult nooit in je leven raden hoe deze toren op de rand van een klif verscheen ...

Ik zal het je vertellen.

Voor het eerst hoorde ik over deze plek in de eerste maand nadat ik op de Krim aankwam. Toen, in april 2009, reisden we met vrienden voor een picknick, en plotseling zag ik een toren met een koepel ver weg aan de rand van de klif, die helder scheen in de middagzon. Toen was er een meer aan de voet van Mangup, verhalen over grotsteden, verlaten forten en zelfs monniken die tegenwoordig op deze plaatsen wonen.

Nou, die dag had ik me niet eens voorgesteld dat ik over 5 jaar over al deze ongelooflijke plaatsen op de pagina's van mijn tijdschrift zou praten voor een groot aantal mensen die hartstochtelijk van de Krim houden of hier nog nooit eerder zijn geweest.

Ik had niet gedacht dat deze toren aan de rand van de klif voor mij een van de verschillende plaatsen op de Krim zou worden, waarvoor ik speciale gevoelens heb ...

De toren die je op de eerste foto zag, is de kapel van het rotsklooster Shuldan. Het is van ver te zien - vanaf de weg die door Ternovka naar Bakhchisarai gaat (daar zag ik haar voor het eerst in 2009). Je kunt naar het klooster zelf en de toren klimmen, hetzij door de Shul-vallei, of te voet vanuit Eski-Kermen door de vijfde balk.

Ik ga altijd op één manier naar Shuldan - vanuit de Shul-vallei langs een bospad dat rechtstreeks naar de ingang van het klooster leidt.

De kapel staat aan de rand van een steile klif. En beneden, onder de rots, is er een mannenklooster, waarin monniken in onze tijd leven, het klooster op eigen kracht restaureren en de geschiedenis van de XIV eeuw leiden.

De ingang van het kloostercomplex, dat bestaat uit een grottempel en ongeveer 20 kamers verdeeld over twee lagen.

De kapeltoren bevindt zich op een klif die over de ingang van het klooster hangt. Een trap gemaakt van houtblokken leidt ernaar, die de monniken zelf bouwden.

Ik wil terugkeren naar de zin over hoe deze toren hier verscheen.

Je kunt vaak de mening horen dat deze toren enkele honderden jaren oud is en dat alleen de koepel erop verscheen in onze tijd.

In feite is dit helemaal niet het geval.

Het werd ongeveer 10 jaar geleden gebouwd door voormalige drugsverslaafden en alcoholisten. Enige tijd geleden waren de monnikskluizenaars die in de cellen van Shuldan woonden, bezig met de rehabilitatie van die mensen die hier ver van de wereld woonden en werkten en destructieve verleidingen. Door bureaucratische barrières moesten kluizenaars echter stoppen met deze activiteit. Volgens de abt van het klooster stelden overheidsinstanties hen in die jaren voor de noodzaak om een vergunning te verkrijgen bij het ministerie van Volksgezondheid en Sociale Bescherming.

Balkon. Geen onnodige opmerkingen.

Dat is waar het echte leven is.

Aan de voet van de toren staat de overwoekerde jeneverbes van het Rode Boek. Je kunt je niet voorstellen wat een geur hier in de zomer is!

Hier moet je zeker wachten op de zonsondergang. Een ongelooflijk panorama opent zich vanaf de rotsen van Shuldan naar de valleien, Balaklava-uitlopers, Sevastopol, en bij helder weer kunt u zelfs de Zwarte Zee zien, waar ongeveer 25 kilometer in een rechte lijn ligt.