Wie is de slang Gorynych, en wat hebben de Scythen ermee te maken?

In moderne verhalen wordt de Slang van Gorynych vaak afgeschilderd als een positief karakter. Dit is eigenlijk niet het geval. Deze slang voor de Slaven was een symbool van het kwaad. Ze verdedigden en verdedigden zichzelf tegen de vuurspuwende draak. Bovendien is het aanwezig in de mythologie van bijna alle Slavische volkeren. Bij de Polen hij smokOekraïners Zmiy. Voeg vaak Gorynych of Gorynchishche toe.

Een van de belangrijkste kenmerken is veelhoofdigheid. Maar meestal zijn er drie hoofden. Hij kan vliegen, maar in de regel is er weinig bekend over vleugels.
Soms leeft een slang in water, meestal in de bergen, slaapt op stenen. Misschien heeft het daarom de bijnaam Gorynych. Gaat vaak gepaard met een ander kwaadaardig personage - Koshchei Immortal.

Het feit dat de Slaven echt geloofden dat het nodig was om zich tegen de Slang te verdedigen, bevestigt de aanwezigheid van "serpentijnse wallen" - een verdedigingsstructuur, waarvan de constructie dateert uit de periode van de 2e eeuw voor Christus. tot de 7e eeuw na Christus Deze wallen strekken zich uit langs de oevers van de zijrivieren van Dnjepr ten zuiden van Kiev. Hun totale lengte is meer dan duizend kilometer. Het idee van de slang werd niet alleen weerspiegeld in legenden en vestingwerken, maar ook in heraldiek. Het wapen beeldde vaak George de overwinnaar af die een speer doodde met een speer.

Moeder van de Scythians Api. Het voorhoofd en de jukbeenderen. 4e eeuw v.Chr

Dus wie is hij, dit fantastische monster? In feite is de slang Gorynych een collectief beeld van de formidabele nomaden, Polovtsy en Scythians.
De moeder van de Scythen is de slangengodin Api. Zij is de voorouder van de stam. Haar imago wordt geassocieerd met land en water. Api werd afgeschilderd als een half-vrouwelijke half-slang. Een ander kenmerk geassocieerd met de Scythians is vuur. Het was geen toeval dat de slang vuurademde. De Scythen waren, net als vele andere stammen, vuuraanbidders. Ze vereerden vuur als een levend en zuiverend element. Het werd vaak gebruikt in begrafenisrituelen. Dit blijkt uit archeologische opgravingen uit de 5-7e eeuw voor Christus.

Het beeld van de godin op het handvat van de schaal

Scythen beeldden hun godin-voorouder af op schilden en pantser. Bovendien maakten de nomaden een gevulde draak van gekleurd weefsel, geplant op een hoge paal en haastten zich moedig de strijd in. In de wind fladderde het tijdens een aanval op de paardensport als een levende, terwijl het een doordringend gefluit uitdeed.
Sommige onderzoekers vinden gemeenschappelijke kenmerken van onze slang met een Chinese draak. Zowel land als water gehoorzamen hen. Ze ademen vuur, schudden de aarde, stelen de zon en de maan. Op basis hiervan gelooft onderzoeker A. Corinthian dat deze wezens een gemeenschappelijk voorouderlijk huis hebben - Azië. Maar als de Chinezen een voorwerp van aanbidding in een draak zagen, dan gaven onze mensen er de voorkeur aan om het te bestrijden, hun beste heldhaftige zonen tegen hun monsters gestuurd.