Hoe vogels het magnetisch veld van de aarde kunnen zien en waarom ze het nodig hebben

De meest verbazingwekkende van alle warmbloedige gewervelde dieren zijn de vogels die hun eieren leggen, waaruit hun nakomelingen dan tevoorschijn komen. Veel vogels zijn geweldige ouders en voeden hun baby's lang op. Tijdens de evolutie verwierven deze verbazingwekkende wezens vleugels en snavel in plaats van voorpoten. Deze individuen zijn sociaal aangepaste dieren, ze communiceren met hun buren met geluiden, waardoor ze zichzelf beschermen tegen roofdieren of samen jagen. Vogels reizen het liefst, velen migreren regelmatig, sommige vliegen gewoon binnen hun bereik. Arctic Tern - de kampioen onder migranten, overwint tot 90 duizend kilometer per jaar. Vogels bewonen alle ecologische systemen van de aarde. De wetenschap kent meer dan 10 duizend vogelsoorten en twee keer zoveel ondersoorten.

Hoge stofwisseling, uitstekende eetlust, dit alles vanwege hun vliegvermogen. Al deze kwaliteiten helpen vogels om te gaan met grote spierbelastingen en de kosten van een grote hoeveelheid energie tijdens vluchten. Het volume dat vogels eten, kan 28% van hun lichaamsgewicht bereiken. Het ademhalingssysteem van deze vliegers is het meest complexe van alle dieren, hun lichaam op hoogte vereist verbeterde gasuitwisseling. Het meest ongelooflijke aan deze wezens is echter dat ze het magnetische veld van de aarde zien. Dit is mogelijk dankzij het oogproteïne cryptochrome - een fotoreceptor die gevoelig is voor blauw en ultraviolet licht. Hij is verantwoordelijk voor de cyclische aard van de bioritmen van het dier gedurende de dag en, wat recent werd bewezen, voor het vermogen om de richting te kiezen op basis van het elektromagnetische veld van de planeet.

Wetenschappers die onderzoek naar zaryanniks hebben uitgevoerd, hebben met nauwkeurigheid vastgesteld dat cryptochrome-4 (Cry4) het magnetoreceptieve hoofdeiwit is bij trekvogels. Het wordt gereguleerd tijdens lichaamsmigratie. Volgens onderzoekers van de Universiteit van Illinois ziet deze vogelsoort dankzij het eiwit magnetische lijnen die onzichtbaar zijn voor onze ogen en selecteert de juiste vluchtrichting. Het is vermeldenswaard dat het wetenschappelijk werk op dit gebied nog steeds aan de gang is, wat betekent dat we binnenkort tevreden zullen zijn met nog meer grandioze ontdekkingen.