Wat waren de harems in Rusland

De geschiedenis laat veel voorbeelden zien wanneer een man meerdere gezinnen steunde. Polygamie is officieel verboden in ons land. Maar is het altijd zo geweest?

In pre-christelijke tijden bestond polygamie in Rusland echt. Dit wordt bevestigd door de annalen. Mannen konden niet alleen een paar vrouwen bevatten, maar ook concubines. De armen konden dit niet betalen. Als een man meerdere vrouwen had, gaf dit hem enige status. Eenvoudige mzhiks kunnen maximaal twee vrouwen hebben. Om hiermee om te gaan.

Een opvallend voorbeeld van polygame relaties is Prins Vladimir de Rode Zon. Degene die Rusland doopte.

Voordat hij zich tot het christendom bekeerde, had hij vijf vrouwen en 800 bijvrouwen. Trouwens, hij was zelf de zoon van Malushi - geliefde concubine van Prins Svyatoslav Igorevich.

De prins deed alles op tijd - hij bouwde de staat en beval de concubines. Zo leefde de hele Russische adel. Vrouwen en concubines bevonden zich in verschillende torens, soms in verschillende steden. Dit was het belangrijkste, waarin we verschilden van de oostelijke harem. Vrouwen hadden een hogere status. In de regel werden ze de moeders van de erfgenamen, de concubines waren meer voor amusement. Ze woonden in een gouden kooi. Maar als de concubine een kind baarde, hadden haar kinderen dezelfde wettelijke status als de kinderen van een legale vrouw. Vervolgens konden ze gelijke erfgenamen worden. Maar het belangrijkste verschil tussen de concubine en de vrouw is dat ze een ding was. Het kan worden verkocht, geruild, begaafd. Vaak moesten ze de ploeg van de prins dienen.

Alles was veel eenvoudiger voor een eenvoudig persoon. De harde realiteit van het leven dicteerde hun eigen regels.

Als de eerste vrouw geen zoon kon baren, dan werd de tweede bevallen. Als een vrouw ziek was of niet aardig was, dan kon de man een nieuwe, jongere in huis brengen. En niemand beperkte hem of veroordeelde hem. Vrouwen waren nog beter af. Nog een werkende handen op de boerderij. De eerste zorgt voor het kind, de tweede maakt het huis schoon, de derde wast kleren, de vierde behaagt de echtgenoot. Het is moeilijker voor een man. Zowel vrouwen als kinderen moeten worden onderhouden en gevoed. En dan ... Soms weet je zelfs met iemand er niet mee eens, en of er vijf zijn.

In die oude tijden, niet alleen getrouwd, maar ook verliefd. Alleen liefde had vaak een tragisch einde. Zo'n verhaal is bekend. De Galicische prins Yaroslav had een geliefde concubine Anastasia. En hij besloot op een dag met haar te trouwen. Hiertegenover stond zijn vrouw Olga. Om deze barrière te verwijderen, stuurde hij haar naar het klooster voor eeuwige nederzetting.

De jongens stonden op om Olga te verdedigen. Ze voerden een rel op, verbrandden de prinselijke concubine levend en dwongen haar wettige vrouw terug. En hij woonde tot het einde van de eeuw bij haar. Na de goedkeuring van het christendom hebben veel prinsen hun gewoonten niet opgegeven en bleven ze concubines bevatten.

In 1313 werd de Gouden Horde geleid door Oezbekistan. Hij dwong zijn onderdanen zich te bekeren tot de islam. Degenen die het daar niet mee eens waren, werden op brute wijze behandeld. Verbrand en geëxecuteerd. Veel van de overlevenden vluchtten van de Horde en legden de eed af naar Moskou. Onder hen waren de Yusupovs, Tatishchevs, Suleshovs. Ze bleven leven zoals ze gewend waren in hun geboorteland. Daarom bestonden harems tot de 18e eeuw in Rusland. Alleen Peter de Grote maakte hier een officieel einde aan. Door zijn bevel kregen vrouwen vrijheid.

Bekijk de video: The Hidden World Of The Harem Suleiman the Magnificent Documentary. Timeline (Mei 2024).