Waar kwam de baardmode vandaan: hoe zagen Amerikaanse houthakkers er echt uit?

Aan het begin van de XIX-XX eeuw in Noord-Amerika waren er ongeveer 500 duizend houthakkers. Het was seizoenswerk, ver weg van steden en familieleden, maar zeer verantwoordelijk en gevaarlijk. Houthakkers werkten met de hand, hun geweren waren een zaag en een bijl. Ze woonden in tenten, midden in het bos, waar een gemeenschappelijke keuken was, en gekapte bomen, en vervolgens werden ze met muilezels getransporteerd of langs de rivier neergelaten. Ondanks het feit dat het werk van een houthakker niet bijzonder werd betaald en, zou men kunnen zeggen, primitief, waren de meeste mannen trots op hun beroep. Dit beroep werd geassocieerd met kracht en mannelijkheid. Ze werkten met een handzaag en een bijl. Niet verrassend, werden houthakkers vaak geromantiseerd als zeer ijverige mannen met een hoofdletter. Dit beeld drong door tot in de wereldliteratuur: we herinneren ons allemaal het werk "Land van OZ" of de bekendere interpretatie van Alexander Volkov's "De tovenaar van de smaragdstad" in Rusland. Zelfs dit feit geeft aan hoe populair het houthakkersberoep was.

Amerikaanse houthakkers hadden vooral Scandinavische roots. Eens werkten hun voorouders als houthakkers in Europa, en ze zetten de traditie voort in bosrijk Noord-Amerika.

Zelfs de moderne mode spreekt van romantici in het verleden en dergelijk puur mannelijk werk. Tegenwoordig hebben mannen de stijl en kenmerken van een typische houthakker overgenomen (hoewel hij er in de 19e eeuw nog een beetje anders uitzag): ze dragen een baard, flanellen hemden en houden zich aan een ruwe stijl in kleding. Voor hen bedachten ze zelfs de term - lambersexuals (in het Engels houthakker - houthakker) in tegenstelling tot de zorg voor zichzelf metroseksuelen. Dus mannelijkheid is weer in de mode, dus besloten we ons te herinneren hoe de mannelijke houthakkers er aan het begin van de vorige eeuw uitzagen.