Hoe vrouwen tegen het kleurtje vochten en waarom hij won

De zomer komt eraan, het vakantieseizoen, en velen van ons zullen zich uitstrekken in geordende rijen naar de zee, naar het strand voor een bronzen kleurtje. Maar er waren tijden in de geschiedenis van de mensheid waarin mensen probeerden om op alle beschikbare manieren van het zonnen af te komen.

Aristocratische bleekheid was de standaard van schoonheid. In het oude Griekenland en het oude Egypte probeerden ze met behulp van lood de huid witter te maken. De kleur was belangrijk - hij sprak over de sociale status van een persoon, zijn behoren tot een bepaald ras. De lichte schaduw betekende dat de vrouw geen landbouwwerkzaamheden in de frisse lucht hoefde te verrichten.

Oude Egyptische vrouwen zouden lichter moeten zijn dan mannen. Dit was een teken van jeugd, schoonheid, gezondheid. Bovendien werd aangenomen dat een bleke vrouw productiever is. Voor het bleken van de huid gebruikten de oude Grieken bijvoorbeeld speciaal poeder, waaronder loodcarbonaat. Dit werd in detail geschreven door de Griekse wetenschapper Theophrastus in de verhandeling 'Op de stenen'. Tijdens archeologische opgravingen van graven ontdekten wetenschappers de overblijfselen van deze stof.

Witte huid werd niet alleen in Europa, maar ook in het oosten aanbeden. In Japan leerden ze cosmetica te maken die geen schade toebrengt aan de gezondheid.

Het poeder was gemaakt van rijst en parels. En de Chinese heerser Wu Zetian (624-705), de eerste vrouwelijke keizer van China, gebruikte anti-aging en tonic crèmes. Helaas bereikte hun exacte samenstelling onze tijd niet. Bovendien is uit de kronieken bekend dat de heerser veel tijd besteedde aan ontspannende oefeningen en meditatie. Ze had minnaars tot haar dood. En ze leefde 81 jaar.

De schoonheid van geluk bracht geen andere Chinese schoonheid. Haar naam was Jade Ring - Yang Yuhuan. Ze was een favoriet van keizer Xuan Zong. Jan was beroemd om haar sneeuwwitte huid. Voor schoonheid gebruikte ze lychee - Chinese pruim. Speciale boodschappers brachten haar uit de zuidelijke provincies. Ze maakte haar masker van tinctuur. De vrucht van Chinese pruim is rijk aan vitamine C en B, evenals fosfor en ijzer. Het meisje leidde een verspillend leven. Uiteindelijk leidde dit tot onvrede. Een boos volk heeft al haar familieleden vermoord. De keizer werd gedwongen haar een symbolische zijden sjaal te sturen, waaraan ze zichzelf hing.

De witheid van het gezicht werd niet alleen bekeken door de Chinese keizerinnen, maar ook door Japanse geisha. Met rijstbouillon en rijstmeel polijsten ze de huid. Rijst remt de productie van melanine en de huid wordt meer wit, delicaat, bijna porselein.

Geisha adviseerde om vrienden te zijn met een spiegel. Het kan veel over een persoon vertellen. Als je bijvoorbeeld naar hem kijkt met je kin omhoog, zie je jezelf zoals hij tien jaar geleden was. Als je je kin laat zakken, zal iemand zien hoe hij er over tien jaar uit zal zien. Als de reflectie je niet bevalt, moet je dringend actie ondernemen.

Het verlangen naar een blanke huid uit de oudheid ging over in de middeleeuwen. Bruinen was nog steeds een teken van de lagere klassen. In christelijk Europa, een nieuwe standaard voor schoonheid - de Maagd Maria. Cosmetica gemaakt met behulp van giftige stoffen deden hun destructieve zaken. Bij vrouwen viel haar uit, tanden werden vernietigd, longziekte ontwikkeld. Omdat het geneesmiddel deze symptomen niet associeerde met lood, bleven vrouwen sterven.

Tijdens de Renaissance werden andere componenten gebruikt voor het bleken van de huid - eieren, kruiden, ammoniak, arseen en kwik. Mode werd bepaald door Venetië. Speciale whitewash verscheen waarin er zoveel lood was dat de huid een satijnen tint kreeg. Maar zodra de aristocraten de straat op gingen, onder invloed van de zon, droogde alles op, het gezicht rimpelde. De huidaandoening verslechterde. Vrouwen pasten een nieuwe portie wit toe. Het was zeer voordelig voor handelaren. Kwik en arseen elimineerden sproeten goed. Vooral een dergelijk mengsel werd gebruikt door Catherine de Medici (1519-1589) en koningin van Engeland Elizabeth I (1533-1603).

Portret van Catherine de Medici

Als je kijkt naar de portretten van aristocraten uit de 18e eeuw, kun je zien dat de whitewash op het gezicht in verschillende lagen wordt aangebracht. Op hen schilderden dames mollen, blauwe aderen, die de transparantie van de huid symboliseren.

Loodwit was erg duur, dus gewone vrouwen moesten goedkope, betaalbare methoden gebruiken om schoonheid te bereiken - een mengsel van erwten, kikkererwten, noten. Het is vermeldenswaard dat hun huid er natuurlijker en gezonder uitzag.

Frame uit de film "Marie Antoinette"

De houding ten opzichte van witheid begon te veranderen tijdens de industriële revolutie. Toen de arbeidersklasse het veld verliet voor steden en fabrieken, was het bruinen niet langer een teken van de lagere klasse. De rijken begonnen geleidelijk hun interesse in bleekheid te verliezen.

In de late 19e eeuw vestigden mensen de aandacht op de gezondheidsvoordelen van zonlicht. Een van de eersten om dit te doen was de Schotse medicijnpredikant Theobald Palm. In 1890 onthulde hij de rol van zonlicht bij het voorkomen van rachitis. Veel artsen hebben dit feit al lang genegeerd. De Zwitserse arts Auguste Rollier introduceerde voor het eerst zonnebaden. Hij opende de eerste zonnestudio's in zijn sanatorium in 1903. Later verspreidde zijn succesvolle ervaring zich over Zwitserland en vervolgens over Europa. Resorts werden steeds populairder. Om de bruine kleur te verspreiden, heeft de Franse Rivièra veel gedaan. Rijke mensen rustten daar en een kleurtje werd een teken van voorspoed en voorspoed.

Coco Chanel

Toen Coco Chanel in 1923 terugkeerde van een cruise op de Middellandse Zee, zag ze eruit als een bronzen beeldje. Vanaf dit moment is het bruinen een onmisbaar modeaccessoire geworden. Voor inwoners van noordelijke breedtegraden was een bronzen kleur de ultieme droom. Tegenwoordig is het voldoende om een vliegtuig te vangen en binnen een paar uur kun je je koesteren in de zachte zee. Maar er moet aan worden herinnerd dat overmatige blootstelling aan ultraviolette straling kan leiden tot huidziekten.