10 populaire feiten over het oude Rome die niet waar zijn

Historische gebeurtenissen worden niet altijd objectief weergegeven in kronieken en oude kronieken. Vaak worden de persoonlijke perceptie van de auteur, frequente fouten bij het vertalen van de ene taal naar de andere, een verlangen om een bepaalde staat te denigreren in de ogen van het nageslacht, en ook vele andere factoren die uiteindelijk leiden tot een vervorming van de werkelijkheid, worden vaak toegevoegd aan de beoordeling en beschrijving van een feit. De oude Romeinen leefden zo lang geleden dat het niet verwonderlijk is dat de hele geschiedenis van het oude Rome begroeid was met allerlei legendes en openhartige uitvindingen. We hebben de meest voorkomende mythen over het oude Rome verzameld en staan klaar om ze met je te delen.

Nero heeft Rome niet in brand gestoken

Het beeld van keizer Nero is omgeven door vele mythen, maar de beroemdste is het naar verluidt georganiseerde vuur in Rome, dat hij vervolgens bewonderde. In feite was de keizer niet eens in de hoofdstad toen pakhuizen en gebouwen uitbraken in een van de districten van Rome. Bij het vernemen van het ongeluk verliet hij onmiddellijk zijn bedrijf en keerde terug naar de hoofdstad om toezicht te houden op het blussen, en nadat de brand was geëlimineerd, volgens de persoonlijke opdracht van de keizer, kregen de slachtoffers van de brand voedsel toegewezen en tijdelijk in het paleis geplaatst.

Toga is niet de dagelijkse kleding van de Romeinen

Op veel doeken en afbeeldingen in schoolboeken verschijnen de oude Romeinen voor ons in lange witte gewaden - toga. Maar in feite droegen niet alle inwoners van het oude Rome toga's, en de enkelingen die het zich konden veroorloven deden dit niet elke dag. De toga was een stuk wollen stof, en wol werd in die dagen vrij duur gewaardeerd, daarom konden alleen de Romeinen uit de hogere lagen van de samenleving toga betalen, en alleen mannen en jongens mochten het dragen.

In het oude Rome was het warm en comfortabel

Nogmaals, vele afbeeldingen van zowel middeleeuwse auteurs als hedendaagse kunstenaars schilderen ons het beeld voor van een heet mediterraan land, waar mensen het hele jaar door in sandalen liepen en niet wisten wat kou is. In feite werd zulk weer in het oude Rome alleen in de zomer waargenomen, maar in de winter was het daar vrij koel. Zelfs vandaag de dag, wanneer het klimaat warmer is dan in de oudheid, wordt de temperatuur in Rome in de winter op slechts plus 5-10ºС gehouden, vaak tot 0ºС of lager. Het feit dat het in het oude Rome niet altijd warm was, wordt bewezen door het feit dat in de huizen van adellijke burgers van deze staat vloerverwarming was geregeld, die het gebouw verwarmde vanwege smeulende kolen.

Caesar zei niet voor zijn dood: "En jij, Brutus?"

Helaas bloeide de strijd om macht, intrige en verraad in het oude Rome. Maar vóór zijn dood zei de beroemde keizer Gaius Julius Caesar, in de handen van de samenzweerders, deze zin niet. Dit is fictie, geschreven door William Shakespeare, in wiens toneelstuk "Julius Caesar" zij voor het eerst wordt genoemd.

Het publiek besliste niet over het lot van de gladiator

Het thema gladiatorengevechten is steevast aanwezig in elke speelfilm over het oude Rome. Maar in feite was het Romeinse publiek niet zo bloeddorstig, hoewel ze graag allerlei shows bezocht. Zoals echte Romeinse kronieken getuigen, kon de beslissing over de dood of gratie van een getroffen jager alleen door de keizer persoonlijk worden genomen.

Gladiatoren zijn geen gevangen krijgers

Er wordt aangenomen dat de meeste gladiatoren gevangenen waren die het Romeinse leger had meegenomen uit hun vele campagnes en die vochten om weer vrij te worden. In feite was het aandeel van buitenlandse krijgers in de arena's erg klein. De meeste gladiatoren waren vrije Romeinen en dit beroep werd als prestigieus en gerespecteerd beschouwd. Bovendien waren er onder de gladiatoren ook vrouwen die ook in de arena mochten vechten.

Het resultaat van de gladiatorenstrijd

Er wordt aangenomen dat de meeste gevechten zeker eindigden in de dood van de overwonnenen. In werkelijkheid was alles precies het tegenovergestelde. Volgens de kronieken van een van de Romeinse steden eindigde slechts 10% van de veldslagen die daar plaatsvonden tragisch. Gewonde soldaten kregen bijna altijd gratie en werden voor behandeling gestuurd.

Het oude Rome bleef slaven houden en hun genadeloze uitbuiting

Slaven in het oude Rome werden veel beter behandeld dan in de koloniale landen van de middeleeuwen of in de Verenigde Staten sinds het bestaan van de slavernij. Ze waren niet geketend, konden zich vrij bewegen, hadden geen identificatiemerken, en leefden eerder in de status van bedienden, het uitvoeren van het hun toegewezen werk. In deze staat was er zelfs een speciale feestdag waarin slaven feestten aan de tafel met hun eigenaars. En natuurlijk waren de slaven niet geketend aan de riemen op de oorlogsschepen van de Romeinen. Alleen vrije burgers werden ingehuurd als roeiers, die ook een speciale training moesten ondergaan.

Romeinen maakten witte beelden

De meeste sculpturale meesterwerken van het oude Rome die op ons zijn afgekomen, zijn gemaakt van wit marmer. Maar niet alle beelden, bustes en sculpturale composities werden door hun auteurs opgevat als sneeuwwitte creaties. Op sommige sculpturen zijn sporen van verf gevonden. Dit geeft aan dat de Romeinen hun werken in kleur hebben gemaakt, net na verloop van tijd versleten de verf.

Weet tijd doorgebracht in eindeloze feesten en orgieën

Hoogstwaarschijnlijk is deze mythe uitgevonden door christelijke historici die de Romeinse samenleving probeerden te denigreren met het oog op ideologische verschillen. In feite waren de Romeinen, en nog meer de vertegenwoordigers van de adel, zeer kuise en gerespecteerde mensen. Volgens de vele getuigenissen van tijdgenoten konden ze niet de hele dag bezig zijn met vraatzucht en zich overgeven aan liefdesvreugde. Ja, diners met een overvloed aan alcoholische dranken werden gearrangeerd voor vakanties en belangrijke overwinningen, maar ze waren geen dagelijkse eigenschap van het Romeinse leven.