Het leerzame verhaal van het Newfoundland kan: kunnen alle vissen in de zee eindigen

Ooit probeerden grote vissersvaartuigen uit vele landen hier te komen, en het leek erop dat de vis hier nooit zou eindigen. In een plaats die Newfoundland Bank heette, was er zoveel kabeljauw dat zeelieden het het koninkrijk van kabeljauw noemden. Maar helaas: het ooit rijkste visgebied veranderde in een bijna onbewoonde plaats, omdat mensen hier roofzuchtig alle hulpbronnen hebben verbruikt.

Soms lijkt het ons dat de visbestanden van de Wereldoceaan iets eindelooss zijn en dat de vis erin nooit zal eindigen. Vishengelde trawlers met enorme netten vangen dagelijks een enorme hoeveelheid vis in de oceaan. Maar alles heeft een limiet, en de geschiedenis van de Newfoundland Bank is een levendige bevestiging hiervan.

De Newfoundland Bank is een enorm ondiep schapgebied voor de kust van Newfoundland, ten zuidoosten ervan. Het unieke van deze plek is dat er twee grote stromingen van de Atlantische Oceaan zijn. Uit het noordwesten, het continent omhullend, hier uit de polaire breedtegraden komen de koude wateren van de Labrador-stroom, die de warme zuidelijke Golfstroom ontmoeten. Deze plaats is vrij ondiep, de heersende diepte is niet meer dan 100 meter, dus de tegemoetkomende stromingen mengen de dikte van het water en de voedingsstoffen ervan intensief. Vanwege hun overvloed wordt hier een hoge concentratie van aquatische micro-organismen en visbestanden waargenomen.

Op deze plaats werd een enorme populatie Atlantische haring en Atlantische kabeljauw genoteerd. Bovendien waren schelvis, lodde en kreeft overvloedig aanwezig. Deze unieke plek werd ontdekt aan het begin van de XV-XVI eeuw door zeilers uit Spanje en Portugal, en sindsdien arriveerden schepen in Newfoundland voor een overvloedige vangst. Tot het midden van de 20e eeuw kwamen vissersboten van over de hele Atlantische Oceaan, en de kosten van het overwinnen van het lange pad betaalden meer dan goed met een royale vangst. Maar na de komst van moderne vissersvaartuigen in het Newfoundland-gebied van de bank, wiens netten tonnen vis tegelijkertijd vingen, begonnen de unieke reserves van mariene biologische hulpbronnen voor onze ogen te smelten.

Aan het einde van de vorige eeuw legde Canada strenge beperkingen op aan de visserij langs de hele oostkust, aangezien deze bijna verdwenen was. De zogenaamde kabeljauwcrisis kwam, waarbij tientallen ondernemingen die kabeljauw vangen en verwerken, werden geruïneerd - een van de meest waardevolle hulpbronnen van de Newfoundland Bank. Maar ondanks de genomen maatregelen is er tegenwoordig geen overvloed aan vis in het ooit rijkste visgebied. Kabeljauw voedt zich met haring, en om de overvloed aan kabeljauw hier weer te laten verschijnen, moet u eerst de Atlantische haringpopulatie herstellen. Maar hier is niet alles zo eenvoudig. Ongecontroleerde visserij heeft ertoe geleid dat u in de gehele Noord-Atlantische Oceaan een catastrofale afname van het aantal commerciële hoofdvissen kunt waarnemen.

In het gebied van de Newfoundland Bank komen nog steeds warme en koude stromingen voor die een laag water vormen gevuld met voedingsstoffen en micro-organismen. Maar het ecosysteem van deze unieke plek, beschadigd als gevolg van overbevissing, zal waarschijnlijk niet in de nabije toekomst herstellen.