Pathologische gamers gerangschikt onder mensen met een psychische stoornis

Terwijl liefhebbers van videogames beweren dat deze activiteit de mentale toestand helemaal niet beïnvloedt, het gezichtsvermogen niet bederft en niet leidt tot slaapstoornissen, geloven tegenstanders van zo'n tijdverdrijf dat hier niets positiefs aan is, vooral voor de jongere generatie. Als gevolg hiervan heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) het standpunt van laatstgenoemden overgenomen, aangezien wetenschappers tot de conclusie zijn gekomen dat gamers - mensen die overdreven gepassioneerd zijn door computergames, nog steeds aan een psychische aandoening lijden.

Een bijgewerkte versie van de Internationale classificatie van ziekten, die van kracht wordt in 2022, zal een ziekte bevatten zoals een spelstoornis. Vertegenwoordigers van ongeveer 55 landen over de hele wereld werkten aan het nieuwe document en er zijn al enkele jaren besprekingen gaande over de geschiktheid van het opnemen van een nieuw type ziekte in de nieuwe classificatie. Als gevolg hiervan erkende de medische wereldgemeenschap de ongecontroleerde fascinatie voor computer- en andere videogames als een psychische stoornis, die zich in dezelfde sectie bevond als ludomania - een buitensporige aantrekkingskracht op gokken.

Pathologische gamers zijn een relatief nieuw fenomeen in het maatschappelijk leven, dus wetenschappers hebben een aantal criteria voorgesteld waarmee we gokverslaving kunnen vaststellen. Het eerste dat je moet waarschuwen, is de ongecontroleerde tijd die je aan het spelen van het spel hebt besteed. Dat wil zeggen, een persoon realiseert zich niet hoeveel hij aan het spel heeft uitgegeven en kan deze bezetting niet tot een specifiek tijdsbestek beperken. De tweede indicator heeft betrekking op het kiezen van prioriteiten. Als een spel voor een persoon hoger wordt dan andere gebieden van het leven, dat wil zeggen dat een 'onschadelijke hobby' al het andere begint te verdringen en er meer en meer geld aan wordt uitgegeven, dan is het in dit geval ook de moeite waard om een ​​persoon als een patiënt met een psychische aandoening te behandelen. Bovendien stelden artsen voor om de ziekte te diagnosticeren nadat deze symptomen binnen 1 jaar verschijnen.