Peru: Leimebamba en de weg naar Cajamarca

Vandaag is de hele dag onderweg. Transfer van Leimebamba naar Kahamarka. Slechts 280 kilometer, maar 9 uur gereden. De weg is verdomme! Eerst stijgen van 2250 naar 3700. Daal vervolgens drie kilometer verticaal af in de kloof - tot 800 meter. Overal langs de rand van de duizelingwekkende afgrond. De "Death Road" in Bolivia rust ... Dan nog twee keer de klim naar 3650 en de afdalingen, maar al kleiner. Heel mooi, maar vermoeiend ...

De bus (vanuit Chachapoyas) moet om 8.30 uur aankomen, en terwijl we tijd hebben om een beetje rond Leimebamba te dwalen, maak je een foto van het leven van een Indiaas bergdorp.

Hier is de lokale Potemkin-trap.

Opvallende netheid op straat.

Velen rijden hier paarden. We hebben zelf herhaaldelijk de foto waargenomen: het paard stapelde een hoop op, de eigenaar ging onmiddellijk weg, nee, niet de eigenaar van het paard, maar de eigenaar van het huis (een winkel, taverne, enz.), Voordat dit evenement plaatsvond, en toen werd alles opgeruimd.

Alle inwoners van het dorp 's ochtends vegen de stoep voor hun huizen en gaan dan regelmatig naar buiten - spuit water om stof te voorkomen.

Het is duidelijk dat de inwoners van dit kleine dorp zichzelf respecteren en houden van de plek waar ze wonen.

Hier is een nieuw gedeelte aan het oude huis bevestigd.

Het is grappig, maar bij de huizen zijn alleen de gevels aan de straatkant geschilderd. Wie zit er achter wat hij ziet ...)))

Ook zijn de gevels versierd met verschillende bewerkte houten balkons en luiken.

Verkopen threads.

De ramen hebben misschien geen glas en tussen de kozijnen van deuren of ramen en de muren zitten scheuren waar je je hand in kunt steken, maar de deuren en ramen zijn gemaakt van prachtig hout.

Er zijn veel honden op straat, zoals overal in Zuid-Amerika. Maar we zagen bijna geen katten.

Ondanks de versierde gevels zijn de binnenplaatsen het belangrijkste gezicht van het huis. Volgens de Spaanse traditie zijn bijna alle huizen aan de straat gebouwd met patio's. Vanaf de straat, wanneer u de deur binnenkomt, betreedt u niet het huis, maar de binnenplaats. En er is al een balkon rond de omtrek van het hele huis, er gaan ook ramen naar toe, er is de hoofdgevel.

Onze hospedah.

Al snel arriveerde de bus. Eerst verraste hij ons - een korte, alsof een halve bus. Maar toen we naar boven gingen, werd alles meteen duidelijk.

Op zo'n weg, en met zulke bochten, heeft iets authentiekers alle kansen om naar beneden te gaan ... Het werd ook duidelijk waarom de bus hier alleen overdag rijdt, en tijdens regen is de weg vaak gesloten ...

We begrijpen dat de "Road of Death" in Bolivia helemaal niet uniek is, maar gewoon een goed geadverteerd merk ...

De weg van Leimebamba naar Selendin door de Canyon van Maranion is een van de meest indrukwekkende en mooiste in Peru. Canyon Marañon is een van de diepste in Zuid-Amerika. Vanaf 3700 meter boven zeeniveau gingen we naar 800, in het dorp Balsas.

In het dorp Balsas stopt de bus. Hij wordt onmiddellijk omringd door fruit, gebak, sap, handelaren ... Bussen zijn hier zeldzaam. De prijzen zijn belachelijk. Voor 1 zout kopen we een groot pakket heerlijke kleine gele mango, die je met de schil kunt eten. Dan voor dezelfde prijs voor een kokosnoot met een rietje - we drinken sap. We zijn al lang onderweg, ik wil naar het toilet ... Lokale bewoners sturen ons naar het politiebureau om de hoek. Het toilet is goed, schoon.)))

We steken de rivier Maranion over en opnieuw begint de bus de berg te beklimmen. Nu kijken we naar de rand van de kloof waar we een halve dag geleden aan de andere kant reden.

Er zitten 2 chauffeurs in de bus. Tijdens de reis zijn ze 4 keer veranderd - zo'n weg staat constant onder constante spanning. En na bijzonder lange beklimmingen werd de bus bij een huis gestopt en de motor gekoeld, het stof van de bus afgespoeld en ventilatieopeningen verwijderd.