Duindoorn tegen de Gobi-woestijn: een uniek project van Mongolië

In de afgelopen jaren heeft het Mongoolse leiderschap actief zaailingen van duindoorn gekocht en boeren ondersteund die dit gewas verbouwen. En het gaat niet alleen om gezonde bessen en producten van duindoorn. Het vervult een veel belangrijkere functie: het helpt de verspreiding van het zand van de uitgestrekte Gobi-woestijn te stoppen.

Dit wil niet zeggen dat Mongolië veel geluk had met de natuurlijke omstandigheden en geografische ligging. Het heeft geen toegang tot de zee, en zijn naaste buren zijn de onontwikkelde regio's van Rusland en China, wat op geen enkele manier bijdraagt ​​aan de snelle ontwikkeling van handels- en economische banden. Transportinfrastructuur en landbouw zijn ook niet eenvoudig. Het grootste deel van het grondgebied van het land bestaat uit eindeloze zandwoestijnen of bergketens. De luchttemperaturen hier zijn bijna extreem: een sterk continentaal klimaat veroorzaakt strenge vorst van 35 graden in de winter en broeierige hitte van 35 graden in de zomer.

In dergelijke omstandigheden is het ontwikkelen van de economie erg moeilijk. De aanleg en exploitatie van wegen, die tijdens zandstormen constant met zand bedekt zijn, verandert in een constante strijd met de natuurlijke elementen. Bovendien nemen woestijngebieden jaarlijks toe: overbegrazing van vee heeft geleid tot de degradatie van reeds schaarse vegetatiebedekking en het begin van zandwoestijnen. Van de vele manieren om met zandverstuivingen om te gaan, richtten Mongoolse experts hun aandacht op duindoorn.

Duindoorn wordt met succes gekweekt in veel landen van Europa en Azië. Naast de zeer waardevolle bessen waaruit olie, siroop en sap worden gemaakt, heeft het ook ongelooflijke pretentie. Duindoorn zonder speciale gevolgen verdraagt ​​droogte, hoge temperaturen, strenge overwintering zonder sneeuwbedekking en bevalt jaarlijks met de oogst. Dit is waar de Mongoolse autoriteiten hun grootste weddenschap op hebben gelegd, namelijk zijn vermogen om te groeien in omstandigheden met een sterk continentaal klimaat en semi-woestijn.

Mongolië kan nauwelijks een akkerland worden genoemd, omdat veeteelt altijd een belangrijke rol heeft gespeeld in de landbouw van dit land. Maar duindoorn lijkt deze situatie fundamenteel te veranderen. De eerste experimenten met betrekking tot de aanlanding van duindoorn op de rand van het begin van het zand gaven verbluffende resultaten: duindoorn voerde niet alleen de taak op om de bodem te versterken, maar gaf ook een goede oogst. Mongolië begon grote hoeveelheden duindoornzaailingen in Rusland en China te kopen en grote gebieden met hen te planten.

Tegenwoordig weigeren veel actieve boeren in Mongolië geiten en schapen te fokken en over te schakelen naar de teelt van duindoorn. De waardevolle bes bleek niet alleen een bescheiden cultuur te zijn die het begin van dor zand kon stoppen, maar ook uiterst winstgevend. Nu al kopen Japan, China en andere Aziatische landen actief producten voor de verwerking van Mongoolse duindoorn; er zijn ook contracten voor de levering van duindoorn aan Frankrijk. Aangemoedigd door dit succes, maakt het Mongoolse leiderschap gewaagde plannen om het land te veranderen in een toonaangevende regio voor de productie van duindoorn.