Waar komt thee vandaan in Sri Lanka

Sri Lanka wordt meestal het thee-eiland genoemd. Wanneer je theebladerenplukkers met schoudermanden fotografeert op bergplantages en een rijke Engelse melkdrank drinkt, lijkt thee al eeuwen in Ceylon te groeien. De teelt van theebomen begon pas in de XIX eeuw op een plaats genaamd Peradeniya.

Tegenwoordig staat Peradeniya, een klein stadje in de buurt van de hoofdstad van de centrale provincie van het eiland, Kandy, vooral bekend om een van de grootste universiteiten in Sri Lanka en de Royal Botanic Gardens met een van de grootste collecties orchideeën, palmbomen, medicinale planten en bomen in Azië, nummering meer 4000 soorten. De wortels van de oorsprong van het park liggen ver begraven in de bodem van de geschiedenis: toen aan het einde van de XIV eeuw de volgende monarch de troon van het Kandy-koninkrijk Sinhala steeg, verhuisde hij zijn hof dichter bij de rivier, naar het land van de huidige Peradeniya en stichtte hij een schilderachtig resort in een schilderachtig gebied om te wandelen en recreatie van zijn geliefde koningin . Zijn volgelingen hebben geen fiets uitgevonden en nieuwe locaties voor zichzelf uitrusten, maar hebben het park tot het einde van de 18e eeuw veredeld, schaduwrijke en goed verzorgde steegjes voor de gasten van het koninklijk hof troef. Met de komst van de Britse kolonialisten begon een nieuw tijdperk in de geschiedenis van Peradeniya, dankzij de Britten trekken botanische tuinen nu elk jaar meer dan 2 miljoen bezoekers, en Sri Lanka is een van de belangrijkste exporteurs van thee.

De Royal Botanic Gardens van Peradeniya dateren officieel uit 1843, toen de Britten veel bomen en planten plantten, waarvan sommige uit Colombo en de omgeving werden gebracht, en sommige kwamen uit Londen zelf, van de beroemde Kew Gardens tot op de dag van vandaag. Het volgende hoofd van de tuinen, George Gardener (het is moeilijk om een betere naam en roepingswedstrijd te bedenken), bracht hij tijdens zijn expeditie vanuit Brazilië proefmonsters van zaailingen van rubber en hout, die later een echte zegen werden van bovenaf voor de economie van het eiland.

Koffie, thee, nootmuskaat, rubber, kokosnoot en de kinaboomschors, waaruit de stof kinine, die helpt bij de behandeling van malaria, werd verkregen, werden de belangrijkste exportproducten van Sri Lanka. Alles werd getest in de tuinen van Peradeniya voordat de Britten ontdekten dat theebomen zich goed voelen in het bergklimaat van Nuwara Eliya, waar nu de belangrijkste theefabrieken zijn gevestigd. Anders schijnt de geschiedenis van Peradeniya niet met opvallende gebeurtenissen, het park bleef zich uitbreiden, veredeld, behalve dat het tijdens de Tweede Wereldoorlog een bolwerk huisvestte van het hoofdkwartier van de gecombineerde strijdkrachten in Zuidoost-Azië.

Om de een of andere reden is het voor ons gebruikelijk om kleine dierentuinen of mini-boerderijen op het grondgebied van parkcomplexen te organiseren, zodat de kinderen paarden kunnen houden, herten of geiten kunnen voeren, kunnen dromen van knuffelende konijnen en het achterna zitten van geduldige eenden. En eekhoorns presenteren met gevulde noten is een eeuwige klassieker. Lokale Sri Lankaanse chipmunks zijn niet bijzonder enthousiast om contact op te nemen, niemand zal olifanten de Peradeniya-tuinen toelaten - ze zijn zo vrij om te wandelen langs de wegen die door het grondgebied van nationale parken lopen. De Royal Botanic Gardens zijn gekozen door vliegende vossen.

Bij warm weer gedurende de dag slapen cantharellen roekeloos ondersteboven en vliegen ze slechts af en toe van tak naar tak.

Moe van de hitte, ren je uit om in de schaduw te rusten, en zodra je ontspant, zittend op een enorme wortel, en je voelt als een Engelse heer, die een promenade maakt voor het volgende theekransje volgens een schema, materialiseren de Sri Lankanen en halen ze een typische lunch uit zakken: "koloboks" gemaakt van rijst met groenten, gewikkeld in een krant. Waarom geen kom of plastic bakje, waar geen tekort aan is, begrijp ik het nog steeds niet. Kleefrijst met een karakteristieke geur gaat met je handen in de mond, ze voeden hun baby's als kuikens. Nee, ik heb alles gezien: en hoe intelligente Indiërs in pak met hun handen eten, omdat het ook al lang gebruikelijk is. Maar Sri Lankaanse rijstbroodjes, brrrr, huiveren nog steeds als ik me dat herinner.

De gigantische Kurupits van Guyana worden vaak verward met zoutbomen, in het bos waarvan in Lumbini, nu op het grondgebied van Nepal, volgens de legende, Boeddha Shakyamuni, prins Siddhartha Gautama, werd geboren. Hoe het ook zij, Guaniana Kurupita wordt traditioneel gevonden in de buurt van Shaivite-tempels in India, rond boeddhistische tempels in Thailand en in Sri Lanka. Vooral Sri Lankanen eren een boom geplant in 1901 door de Britse koning George V en Queen Mary. Boom en boom - geen sequoia en geen baobab, waarom wonder? Naast de wetenschappelijke botanische naam staat kurupita vanwege zijn vruchten bekend als een boom met kanonskogels.

Massief fruit met een ronde vorm en de grootte van een kleine onrijpe kokosnoot groeit op een ongebruikelijke manier: niet aan de takken, maar opknoping in clusters van dikke processen aan de stam. Vruchten worden ook vergeleken met kanonskogels, niet vanwege hun vorm - ze vallen op de grond na rijping en barsten van het gebrul. Het krakende fruit straalt een nare en nare geur uit, maar trekt toch dieren aan die niet minachten om het vlees te proeven en verspreiden vervolgens door hun uitwerpselen kurupita-zaden rond.

Kinderen - het zijn kinderen in Sri Lanka. We vonden een boom waar dikke takken dicht bij de grond hangen en laten we klimmen onder toezicht van ouders.

Gaat u vaak naar botanische tuinen? Ik heb kennissen die graag bijna elk weekend de tuin in St. Petersburg bezoeken, en niet omwille van een speciale gelegenheid - een zeldzame soort cactus bloeide bijvoorbeeld zomaar, wandel tussen planten, neem bladeren en stampers en meeldraden met een VSCO-filter voor instagrama. Maar wat als de lokale versie van de Nederlandse Keukenhof, het Tulpenfestival genoemd, van jaar tot jaar een uitgebreid publiek trekt. En de ziel heeft iets exotischer nodig, en zo niet rafflesia, dan een minimum aan orchideediversiteit.

Dus in het paviljoen met orchideeën in Peradeniya zaten we lang vast. Sommige soorten doen me denken aan libelachtige sprookjesachtige insecten, die de fauna van de planeet Pandora goed kunnen sieren.

Een cynische fotomanie zou door mijn tanden knarsen: "En waarom ging je daarheen met je universele reiszoom zonder een statief, een macrolens en reflectoren? Ik neem aan dat je later naar je abonnees zult schrijven, zeggen ze, wie het behang nodig heeft, het uit elkaar halen, vind ik niet erg."

De diversiteit van de flora van de tuinen vanuit een wetenschappelijk oogpunt zal worden gewaardeerd door een echte nerd gewijd aan zijn roeping, voor alle andere bezoekers aan Peradeniya is er een ruim, goed verzorgd park waar het aangenaam wandelen is, handen vasthouden en zich af en toe verbergen in de schaduw van uitgestrekte boomtakken. Dus vraagt hij de typische omzet te verknallen "om te ontsnappen aan de drukte van de stad" en "in de boezem van de natuur te zijn". Maar sorry, mijnheer, Kandy, natuurlijk, volgens Sri Lankaanse normen, een vrij grote stad. Geen stoffige en enorme Colombo, maar behoorlijk verdrinkend in het groen. En hoewel de canonieke Aziatische beweging op straat wordt gevoeld, gedragen de Sri Lankanen zich, zonder te lijden aan een gebrek aan zon en hitte, nog steeds erg ontspannen. Daarom is Peradeniya een gelegenheid voor hen om te wandelen zonder het lawaai van auto's en tuk-tuk, en voor verliefde stelletjes - de mogelijkheid om zich terug te trekken en te omhelzen in een verre prieel.

Als u besluit om een dag of twee in Kandy door te brengen, dan is Peradeniya de voor de hand liggende keuze voor een goede tijd. En het bereiken ervan, zoals elders in Sri Lanka, zal niet moeilijk zijn - het lokale busnummer zal je graag het nummer van de bus vertellen, en de tuk-tuker zal dansen van geluk als je op zijn tarantai rijdt.