Barle: de oorspronkelijke stad verdeeld tussen België en Nederland

Barle, gelegen op de grens van Nederland en België, lijkt op honderden andere provinciesteden in Europa. Dezelfde geplaveide straten, gezellige cafés en mooie huizen. Wandelend langs de hoofdstraat, in slechts een half uur kunt u de staatsgrens 2, 5 of zelfs 7 keer overschrijden! En dit alles omdat de stad Barle de meest ongewone grenszone ter wereld is.

Er zijn veel plaatsen op de wereld waar de staatsgrens tussen buurlanden op een bizarre manier wordt getrokken. Soms splitst de grens zich in twee helften, één stad of dorp, en in het geval van de stad Barle is het gewoon iets ongelooflijks. De staatsgrens tussen Nederland en België lijkt op deze plek meer op een mozaïekpaneel, dat duidelijk zichtbaar is op de stadsplattegrond.

Het Belgische deel van Barle wordt Barle-Hertog genoemd en het aangrenzende, tot Nederland behorende, is Barle-Nassau. Bovendien is het Belgische deel van de stad een enclave aan alle kanten omringd door het grondgebied van Nederland. De rest van België ligt op 5 kilometer van Barle Hertog. Natuurlijk werd zo'n ongebruikelijke grens tussen hen gevormd om een reden. In de middeleeuwen was er in dit gebied de mogelijkheid tot vrije verkoop van grond. Als gevolg hiervan was een deel van het grondgebied in handen van het hertogdom Brabant en het andere deel behoorde tot de feodale heren van de stad Breda. Na de ondertekening van de Vrede van Westfalen werden deze landen onderdeel van verschillende staten: de Noordelijke landen (Nederland) en een deel van de Spaanse kolonie (het grondgebied van modern België). In 1843 werd het Maastricht-akkoord ondertekend, waarmee de bizarre ligging van grenzen tussen onafhankelijk België en zijn buren werd gecementeerd.

De ongebruikelijke staatsgrens leidt tot veel nieuwsgierige momenten. Een situatie waarbij de grens niet alleen tussen huizen, maar ook rechtstreeks door huizen en appartementen passeert, wordt vaak in Barla aangetroffen. Een hal en een woonkamer kunnen bijvoorbeeld in België zijn, terwijl slaapkamers en een eetkamer zich in Nederland kunnen bevinden. In dit geval wordt de nationaliteit van de behuizing bepaald door de kant waarop de voordeur gaat. Het huisnummer hangt altijd aan de deur en het bord is ontworpen in de vorm van een vlag, waarmee u kunt bepalen in welk land het pand zich bevindt.

Een grappig verhaal met betrekking tot straatcafés in Barla. In de geschiedenis van de stad was er een periode waarin, volgens de Nederlandse wetgeving, straatcafés veel eerder werden gesloten dan de Belgische. Toen begonnen de ondernemende eigenaren van het café ze direct aan de grens te plaatsen en bezoekers te transplanteren nadat de niet-Belgische staat was gesloten.

In een stad met een totale bevolking van ongeveer 9.000 inwoners zijn alle gemeentelijke diensten gedupliceerd. Er zijn twee politieagenten, verschillende stadhuizen en gescheiden afvalinzamelingsdiensten. Natuurlijk houdt niemand zich aan de staatsgrens: er zijn geen grenswachten of een dienst die documenten controleert. Wegmarkering wordt alleen in het centrale deel van de stad toegepast en is meer een toeristische attractie dan een symbool van de staatsgrens.