Waarom werden Australische Aboriginal kinderen bij hun ouders weggehaald?

Tegen de tijd dat de Europeanen het grondgebied van Australië begonnen te ontwikkelen, volgens verschillende schattingen, woonden van 750 duizend tot 1 miljoen vertegenwoordigers van de inheemse bevolking op het vasteland. Tegenwoordig wonen inheemse Australiërs in steden en grote nederzettingen en worden ze bijna volledig geassimileerd door de blanke bevolking van het land. Hun land is bezet door talloze boerderijen, en de meeste van hen spreken niet hun moedertaal. Dit was grotendeels te wijten aan het feit dat het land jarenlang een beleid had gevoerd om kinderen uit Aboriginal gezinnen te verwijderen.

Europese kolonialisten kwamen pas aan het einde van de 18e eeuw in Australië aan, en de inheemse bevolking die op het vasteland en de aangrenzende eilanden woonde, waren Australische aboriginals. De geschiedenis van de relaties tussen de nieuwkomers en de inboorlingen is in veel opzichten vergelijkbaar met de Spaanse invasie van Amerika.

De natuurlijke omstandigheden in Australië zijn heel specifiek. Het centrale deel van het vasteland wordt ingenomen door enorme dorre ruimtes, met schaarse vegetatie en gebrek aan water. Een groot gebied wordt ingenomen door zandwoestijnen. De meest leefbare regio's liggen aan de kust van Australië, voornamelijk in het zuidoosten.

Aangekomen aan de kust van Australië, vestigden Britse onderdanen hier een kolonie. Aanvankelijk beheersten ze de kust, bouwden hier steden en havens. De nieuwkomerspopulatie hakte struiken en bomen onder agrarische plantages en ontwikkelde de diepten van het continent op zoek naar goud. Tegelijkertijd moesten de inboorlingen die hier woonden hun oorspronkelijke leefomgeving verlaten in verlaten gebieden die niet geschikt waren voor het leven. Ze stierven vaak aan Europese ziekten waarvoor ze geen immuniteit hadden. Gewapende conflicten waren ook frequent, wat leidde tot de dood van de inheemse bevolking van Australië. Tegen het midden van de 19e eeuw, toen de Britten de absolute meesters van het continent waren geworden, werden de overblijfselen van de lokale bevolking gedwongen hervestigd op het reservaat.

Om de resterende Aboriginals te assimileren, werd op staatsniveau een project aangenomen om inheemse Australiërs uit hun families te verwijderen. Vertegenwoordigers van de Australische federale regering en christelijke missionarissen hielden zich bezig met de vernietiging van Australische Aboriginal-gezinnen tot de jaren '70 van de vorige eeuw. In dit verband ontstond zelfs een speciale term - "gestolen generatie". Er is gesuggereerd dat dit al minstens 70 jaar aan de gang is, sinds het begin van de 20e eeuw, hoewel sommige onderzoekers geloven dat het verwijderen van kinderen al in de jaren 1860 plaatsvond.

Kinderen woonden in speciale kostscholen waar het hun verboden was hun moedertaal te spreken. Ze hadden ook niet de gelegenheid om hun ouders te zien. De kinderen kregen Engels en kregen basisonderwijs, wat voldoende was om op boerderijen te werken of andere fysieke arbeid te verrichten. Deze acties werden officieel verklaard als bescherming van Aboriginal kinderen. De Australische autoriteiten deden dit naar verluidt om de overblijfselen van de inheemse Australiërs te beschermen tegen volledig uitsterven en incest met de blanke bevolking. Maar de meeste onderzoekers beschouwen wat er tot in de jaren 1970 in Australië is gebeurd als een genocide op het Australische ras. Deze versie wordt ook ondersteund door het feit dat Kevin Michael Rudd, een Australisch parlementslid en een Australische premier van 2007 tot 2010, zich in 2008 publiekelijk verontschuldigde voor het Aboriginal-beleid.

Vandaag wonen ongeveer 450 duizend vertegenwoordigers van de inheemse volkeren van het continent in Australië. Een aanzienlijk deel van hen spreekt niet hun moedertaal, maar kent alleen Engels. De meeste Aboriginals bezitten geen traditionele ambachten en hebben het vermogen verloren om traditionele landbouw te bedrijven, met uitzondering van degenen die in nationale parken wonen. Hun aantal groeit geleidelijk vanwege het hoge geboortecijfer, maar hun levensstandaard is aanzienlijk lager dan de levensstandaard van blanke Australiërs.