Magnetoplanes: waarom de snelste treinen ter wereld in slechts drie Aziatische landen zijn

Magnetoplanes, of treinen op een magnetisch kussen, zijn het snelste type grondpassagiersvervoer ter wereld. Ze kunnen snelheden tot 600 km / u bereiken en vliegtuigen naderen in deze indicator. Het blijkt dat de eerste succesvolle tests van magnetoplanes plaatsvonden in de jaren '70 van de vorige eeuw. Laten we eens kijken waarom, ondanks de overduidelijke snelheidsvoordelen, magneto's nog steeds een zeldzaamheid zijn.

Magnetovliegtuigen zien eruit als hogesnelheidstreinen en rijden ook op rails. Maar dit is waar hun overeenkomsten eindigen, omdat magnetoplanes een ander bewegingsprincipe hebben.

Alle magnetoplanes werken in aanwezigheid van een elektromagnetisch veld. Tegelijkertijd bevindt de trein zich in de lucht zonder de rail te raken. De trein bevindt zich in een staat van levitatie, waarvoor hij de naam "Dreuzel" kreeg - een afgekorte Engelse uitdrukking "magnetische levitatie" (magnetische levitatie). Om een stijgende positie te garanderen, worden zeer krachtige magneten gebruikt, die zich in de rail en in de trein zelf bevinden. Met een speciale opstelling van magneten wordt een afstotende elektromagnetische kracht gecreëerd, die de samenstelling in een "gesuspendeerde" toestand houdt.

Vanwege deze stijgende positie is er geen wrijvingskracht tussen het magnetische vlak en de rail, alleen aerodynamische weerstand kan worden overwonnen. Dergelijke technologie kan de snelheidseigenschappen aanzienlijk verhogen, evenals een aantal bedrijfskosten verlagen die gepaard gaan met slijtage van apparatuur.

De beweging van de trein wordt uitgevoerd met behulp van een elektromotor en snelheidsindicatoren kunnen 500 - 600 km / u bereiken. Tegelijkertijd is het energieverbruik van het magnetische plan veel lager dan dat van traditionele treinen, vliegtuigen en auto's.

Projecten voor het gebruik van magnetische kussens werden ontwikkeld in de USSR, Groot-Brittannië en Duitsland. In de Sovjet-Unie slaagden succesvolle tests van het magnetoplane in 1979 in de buitenwijken van Moskou, en ze waren van plan de eerste weg aan het eind van de jaren 80 in Armenië aan te leggen. Maar de aardbeving van 1988 en de ineenstorting van de USSR verhinderden de uitvoering van deze plannen.

Magnetoplanes werden in de jaren 80 korte tijd in Duitsland en Groot-Brittannië gebruikt. Maar om verschillende redenen waren de lijnen gesloten en is de bouw van nieuwe nog niet begonnen.

Maar geavanceerde technologieën worden met succes gebruikt in Azië. Een hogesnelheidsspoor voor magnetoplane bestaat in Shanghai en verbindt de luchthaven met de metro van de stad. Het werd gebouwd met de hulp van Duitse Siemens-specialisten in 2002. Naast Shanghai zijn magnev-lijnen actief in Beijing en in Changsha.

Bovendien zijn er verschillende lijnen voor de beweging van magnetoplanes in Japan en Zuid-Korea.

Waarom, met alle voordelen van unieke technologieën, is hun toepassing in de wereld zeer beperkt? Er zijn verschillende redenen. Ten eerste, de hoge initiële kosten in verband met de constructie van magnetische lijnen. Ten tweede voldoen de ruimtelijke mogelijkheden van steden niet altijd aan de eisen van magnetoplanes. Voor de werking van dergelijke samenstellingen is het inderdaad nodig om speciale lijnen en de bijbehorende infrastructuur te bouwen en kan er geen transport meer op deze rails plaatsvinden. In Europese steden met historische gebouwen en gevestigde vervoersknooppunten zijn dergelijke projecten vrij duur. Maar in Azië, waar binnen een maand nieuwe wijken van wolkenkrabbers worden gebouwd, is dit type transport vrij reëel en wint het aan populariteit.