Welke landen van de wereld worden langzamer ouder dan andere

De Verenigde Staten zijn een multinationaal land. Veel migranten uit verschillende landen van de wereld wonen hier, waaronder de dichtstbijzijnde staten van Latijns-Amerika. Experts die betrokken zijn bij het analyseren van de levensverwachting en de gezondheidstoestand van burgers hebben gemerkt dat de vertegenwoordigers van de Spaanssprekende bevolking van het land, voornamelijk die uit Mexico en de buurlanden, de hoogste levensverwachting hebben, ondanks belangrijke indicatoren voor sommige groepen ziekten. Dit fenomeen wordt zelfs de "Latijns-Amerikaanse paradox" genoemd. Dus bij deze groep is de levensverwachting gemiddeld 81 jaar. Terwijl voor gewone Amerikanen deze indicator 78 jaar oud is, terwijl deze voor Afrikaanse Amerikanen slechts 75 jaar oud is.

Om de redenen voor deze situatie te begrijpen, hebben onderzoekers van de Universiteit van Californië in Santa Barbara een grootschalig onderzoek uitgevoerd bij verschillende volkeren. DNA van 6000 mensen uit 7 verschillende etnische groepen werd geanalyseerd. Onder hen waren inwoners van Oost-Azië, twee Afrikaanse groepen, Spaanse Amerikanen, blanke Amerikanen, Afrikaanse Amerikanen, evenals de inheemse bevolking van Bolivia (Cyman Indianen). Het bleek dat al deze groepen in een aantal indicatoren aanzienlijk van elkaar verschillen. Bijvoorbeeld, bloedcellen van de Latijns-Amerikaanse bevolking en inwoners van Bolivia, die in genetische termen veel gemeen hebben, verouderen langzamer dan het bloed van vertegenwoordigers van andere groepen. Dit werd met name bepaald na identificatie van de biologische leeftijd van de testgroepen.

Het was mogelijk om vast te stellen dat veroudering van bloedcellen het langzaamst verloopt bij de inheemse bevolking van Bolivia. De biologische leeftijd van hun bloedcellen was 2 jaar jonger dan Spaanse cellen en 4 jaar jonger dan blank Amerikaans bloed. Latino's die in de Verenigde Staten wonen, bleven een deel van de unieke genenpool behouden, maar verloren iets door zich te mengen met de nieuwe Spaanse bevolking.

Interessante feiten met betrekking tot de incidentie van verschillende etnische groepen werden ook opgemerkt. De indianen van Bolivia waren gevoeliger voor infectieziekten, maar chronische ziekten, het belangrijkste kwaad van de moderne ontwikkelde samenleving, zijn uiterst zeldzaam in hen.

En de levensduur van Spaanse Amerikanen is voornamelijk te wijten aan hun erfelijkheid, omdat de incidentie van veel chronische ziekten bij hen vrij hoog is in vergelijking met andere groepen. Diabetes, hypertensie en obesitas zijn bijvoorbeeld wijdverbreid onder hen. Hoogstwaarschijnlijk compenseren vertegenwoordigers van de Spaanse bevolking de negatieve impact van bepaalde ziekten op hun gezondheid met behulp van een uniek kenmerk van bloedcellen.

De bevindingen zijn zeer geïnteresseerd in de onderzoekers. In de toekomst zijn wetenschappers van plan in deze richting te blijven werken en aanvullende etnische groepen te verkennen.