Eigen onder vreemden: een rups kan het geluid van vogels imiteren

Insecten zijn een van de meest weerloze levende wezens op onze planeet. Ze zijn de eerste schakel in veel voedselketens en dienen als voedsel voor vogels, zoogdieren, amfibieën, reptielen en zelfs vissen. Wie eet ze alleen niet, arme dingen! Natuurlijk hebben ze met zo'n enorm aantal vijanden gewoon beschermende uitrusting nodig om te overleven in een wereld vol gevaren. Smakelijk en voedzaam, maar dergelijke hulpeloze rupsen worden de gewenste prooi voor insectenetende vogels. Om zichzelf te beschermen tegen gevaar of om voedsel te krijgen, gebruiken verschillende dieren mimiek. Deze beveiligingsmethode is om andere wezens of de omringende ruimte te simuleren.

Biologen onderscheiden de nabootsing van kleur, vorm en geluid. Met kleurennabootsing kopieert het dier met zijn uiterlijk de hoofdkleur van de omgeving waarin het leeft. Dit zijn bekende voorbeelden van pelsdieren (haas, vos, eekhoorn, poolvos, die vervellen, zodat hun huid overeenkomt met de kleur van de omgeving). Mimiekvormen zijn ongebruikelijke voorbeelden van het samenvallen van de externe vormen van dieren, meestal insecten, met verschillende takken, bladeren, stokken, kiezelstenen. De nabootsing van geluid is een imitatie van de stemmen van andere dieren. Het meest succesvol van allemaal, deze methode wordt geïmplementeerd door vogels. Er zijn veel voorbeelden van succesvolle gevederde onomatopee. Maar wat Amerikaanse biologen onlangs hebben ontdekt, is verrassend en tegelijkertijd bewondering voor de hele wetenschappelijke wereld.

Het onderwerp van het onderzoek was de rups van de Noord-Amerikaanse meidoorn, die behoorlijk harde geluiden kan maken bij het naderen van gevaar. Biologen suggereerden eerder dat dit werd gedaan om vogels weg te jagen. Maar, zoals Amerikaanse wetenschappers onlangs ontdekten, imiteert een rups de schreeuw van insectenetende vogels met een dergelijk geluid, dat ze uitzenden bij het zien van gevaar. Het blijkt dat de rups fluit, na dat te hebben gehoord, haasten de vogels zich om zich te verbergen voor de vijanden en vergeten dat ze een sappige rups wilden eten. Hoe slagen ze erin zulke luide geluiden te reproduceren? Wetenschappers hebben ontdekt dat er speciale gaten in het lichaam van de rups zitten waardoor deze met kracht lucht vrijgeeft. Als resultaat van deze truc wordt een scherp fluitend geluid verkregen.

Zo slaagde de schattige groene rups van de Noord-Amerikaanse havik erin om vertrouwen in zijn vijanden te wrijven. Het geeft nauwkeurig het alarm weer van kleine insectenetende vogels van verschillende soorten dat het beter uitblonk dan enig ander insect in deze techniek.

Het blijkt dat dit type rups helemaal geen primitieve wezens is, waarvan het hele doel is om zoveel mogelijk groene massa te eten. Deze organismen waren niet alleen in staat vogels te observeren, maar ook causale relaties tussen hoorbare geluiden en het gedrag van hun vijanden te identificeren.