Hoe gaat het met de spoorwegen in Albanië?

Geschoten door wagens, glas gebroken door stenen, niet een of twee, maar ALLE in ALLE wagons in de HELE samenstelling ...

Het is beter om niet achter het raam van deze trein te zitten: een andere steen gegooid door een leuke jongen uit een heuvel kan immers gemakkelijk door een raam vliegen ...

In het algemeen welkom bij de trein AJD - Albanese Spoorwegen.

Treinen gaan niet naar Albanië, en in het land zelf is er slechts één lijn Shkodra-Durres-Vlore, die het land van noord naar zuid doorkruist. Het rollend materieel, dat nog steeds kan bewegen, lijkt eerder op een nogal gehavende "spoorwegdinosaurus". En hiermee moet rekening worden gehouden dat het spoorwegvervoer tot 1990 het belangrijkste was in Albanië - in de beste jaren werd het door 4 miljoen mensen per jaar gebruikt. Hoewel het, gezien de huidige staat van deze infrastructuur, moeilijk is om zoiets in te beelden ...

Over het algemeen bevond Albanië zich tot de jaren 1940 nog op het niveau van de negentiende eeuw, maar een aantal smalspoorbanen die al in de Eerste Wereldoorlog waren gebouwd. De eerste standaardspoorlijn (Durres-Pekini) werd gebouwd in 1947 en kon geleidelijk communicatie tot stand brengen met buren. In 1973 legden ze het bergachtige deel van de Albanese spoorweg van Elbasan naar Prenzhas.

De spoorwegen van Albanië tijdens het totalitaire regime van Enver Hoxha, toen het gebruik van particulier vervoer eigenlijk verboden was, werden breed gedragen door de autoriteiten. Ze werden het belangrijkste transportsysteem en gaven de mogelijkheid om zich door het land te verplaatsen.

Na de val van het communistische regime en de overgang naar een markteconomie haastten mensen zich om de autodromen, het aantal auto's en dienovereenkomstig het autotransport te bevredigen. En toen werd er een hogesnelheidsweg tussen Tirana en Durres aangelegd - het spoorwegnetwerk begon steeds minder te gebruiken, het budget voor de ontwikkeling ervan werd verlaagd, de stations werden gesloten, de wegen werden ontmanteld ... Albanië rolde geleidelijk de XIX eeuw in.

Eind 2013 verliet de spoorweg zelfs de hoofdstad van het land: op het gedeelte Thief-Tyran werden de rails gedemonteerd en het station afgebroken, alsof ze van plan waren om daar een park te bouwen. Van het ooit ontwikkelde netwerk waren er drie secties met passagiersverkeer: Durres-Vlora, Durres-Shkoder en Rogozhino-Librazh.

Elk jaar verslechteren spoorinfrastructuur, locomotieven en wagenparken. Niemand is bezig met het bijwerken ervan, omdat ze in werkende staat kunnen blijven en het als voldoende beschouwen.

Hoewel het volkomen onbegrijpelijk is waarom de autoriteiten de resterende takken niet op orde willen brengen en ontwikkelen - de natuur hier is immers geweldig en treinen kunnen worden gebruikt om toeristen aan te trekken.

Hetzelfde kan gezegd worden over het grensoverschrijdende gedeelte van Podgorica-Shkodra tussen Albanië en Montenegro. Nu rijden er alleen goederentreinen op, en als er passagierstreinen zouden zijn, zouden ze waarschijnlijk in trek zijn, omdat busdienst tussen landen laat te wensen over.

Hoewel ik niet helemaal gelijk heb over de niet-vernieuwde trein, zijn Duitsland, Italië, Frankrijk en enkele andere Europese buren blij om buiten bedrijf gestelde auto's naar Albanië af te zetten. De laatste manier of wat?

Albanese treinritten zijn overigens de goedkoopste in Europa. In het bedrag van ongeveer 2,5 euro (335 lev) kost de verste oversteek van Shkodra-Vlore.

Overigens is het beter om vóór de reis naar het toilet te gaan, omdat ze in bijna alle lokale treinen kapot, gesloten of in een zeer lelijke staat zijn.

Ja, je mag ook geen snelle rit verwachten - de gemiddelde snelheid van de trein is ongeveer 40 km / u, hoewel deze kan versnellen tot 50 km / u. Maar het briesje van de kapotte ramen is gegarandeerd voor jou ...

Het spoor in Albanië bestaat uit één spoor, wat betekent dat treinen zich alleen op stations kunnen verspreiden. Daarom is het Albanese verkeersschema een zeer vaag concept, je moet wachten tot het tegemoetkomende verkeer komt om verder te gaan.