Sprinkhanen kunnen schreeuwen als mensen

Sprinkhanen in Noord-Amerika kunnen luid schreeuwen. Wetenschappers noemen dit het "gehuil van de wolf in het klein" en hebben onlangs ontdekt dat de ligamenten bij knaagdieren op dezelfde manier werken als bij mensen. Een dergelijke bevinding zal niet alleen een beter inzicht in de mechanismen van evolutie mogelijk maken, maar ook de verwondingen van de stembanden onderzoeken.

Twee communicatiemodi

Sprinkhaanhamsters gebruiken de traditionele ultrasone methode voor knaagdieren om te communiceren met familieleden, evenals de unieke vibratie van weefsels veroorzaakt door de luchtstroom, eenvoudig gezegd, een gewone schreeuw vergelijkbaar met het geschreeuw van mensen. Wetenschappers hebben dit fenomeen bestudeerd door experimenten met helium, morfologische studies van het strottenhoofd en het vocale kanaal, evenals biomechanische modellering.

De resultaten suggereren dat knaagdieren geluiden op dezelfde manier reproduceren als mensen, wat de basis vormt voor studies naar verwondingen en veroudering van de stembanden. Het zal ook de basis worden voor een bredere analyse van gevallen waarin verschillende soorten knaagdieren de "volledige stem" gebruiken. Hoewel knaagdieren meer dan 40% uitmaken van de diversiteit van zoogdieren, zijn veel stemmen nog niet ontdekt.

Little Opera Singers

Sprinkhanen zijn roofzuchtige knaagdieren van het geslacht Onychomys, die in woestijnen, weiden en prairies van de westelijke Verenigde Staten en Noord-Mexico leven. Ze eten kleine ongewervelde dieren, waaronder insecten. Ze kunnen schorpioenen aanvallen en eten, maar ook kleine knaagdieren en hagedissen verslinden. Net als de meeste knaagdieren produceert deze soort, om met broeders te communiceren, ultrasone vocalisaties die niet hoorbaar zijn voor het menselijk oor.

Sprinkhanen gebruiken echter ook een piep dat door een persoon wordt gehoord. Van tijd tot tijd nemen mannen en vrouwen een verticale positie in en maken een luid geluid dat 1-2 seconden duurt en op een afstand van meer dan 100 meter wordt gehoord. Grasshopperhamsters leven meestal alleen en hebben vrij grote "persoonlijke territoria", daarom roepen ze partners op en waarschuwen ze concurrenten.

Het mechanisme van deze schreeuw ontleedde, ontdekten wetenschappers een dunne laag bindweefsel en een kleine structuur genaamd het vocale membraan, die eerder gedetailleerd werd beschreven in vleermuizen. Knaagdieren hebben ook een klokvormig vocaal kanaal, vergelijkbaar in vorm met een luidspreker. Het werkt als een resonator om geluid te versterken - volgens hetzelfde principe dat operazangers gebruiken.